تعریف ما از واژه حیات به نحوه زندگی انسان و موجودات زنده روی کره زمین بر می گردد و دانشمندان نیز با توجه به همین مشخصات، وجود آب به صورت مایع و همینطور فاصله زمین از خورشید شاخصی تحت عنوان «کمربند حیات» را تعریف کرده اند.
طبق ویژگی های کمربند حیات، در صورت قرار گیری یک سیاره در فاصله مشخصی از ستاره خود (که بسته به جرم سیاره و ستاره و همچنین شرایط منظومه متغیر است)، امکان شکل گیری و گسترش حیات در سیاره مذکور به وجود خواهد آمد. چنین سیاراتی «اگزوپلَنِت» نام دارند و بسیار مورد علاقه دانشمندان حوزه حیات فرازمینی هستند.
مشخصاً تعداد اگزوپلنت ها در هر کهکشان، ارتباط مستقیمی با ستاره های فعال موجود دارد که بر اساس تحقیقاتی که در سال 2013 میلادی صورت گرفته بود، تعداد ستاره های فعال کهکشان راه شیری حدود 330 میلیون از 400 میلیون تخمین زده شده بود.
حدود 100 میلیون کوتوله قهوه ای در کهکشان راه شیری وجود دارد
اما حالا با توجه به پژوهش جدیدی که توسط ستاره شناسان دانشگاه «Hull» در انگلستان انجام شده، به نظر می رسد تعداد ستاره های فعال راه شیری کم تر از آن چیزی است که قبلاً مطرح شده بود. طبق اطلاعات به دست آمده در تحقیق مذکور، حدود 100 میلیون ستاره از نوع «کوتوله قهوه ای» در کهکشان ما وجود دارد که 30 میلیون واحد بیشتر از محاسبات قبلی است.
لازم به ذکر است که ستاره های خاموش یا همان کوتوله های قهوه ای، ستاره هایی هستند که بعد از شکل گیری به اندازه کافی جرم و دما نداشته و به همین دلیل نیز نمی توانند فرآیند همجوشی هسته ای را در هسته خود آغاز کنند.
در ضمن اجرام آسمانی مورد بحث، نور و گرمای کافی برای ایجاد کمربند حیات را در اطراف خود ندارند و در نتیجه، امکان شکل گیری اگزوپلنت ها در مدار آنها وجود نخواهد داشت.
پژوهش اخیر اگرچه وجود سیاراتی با شرایط مناسب برای حیات را رد نمی کند، اما با توجه به نتایج حاصل از تحقیق و تخمین نسبت ستاره های خاموش به ستاره های فعال، احتمال وجود اگزوپلنت ها و در نتیجه شکل گیری حیات فرا زمینی را در کهکشان راه شیری کمتر از قبل بیان می کند.