زنجفیل یا زنجبیل گیاهی است با نام علمی Zingiber officinalisو نام عمومی Gingerکه بومی نواحی قاره آسیا بوده ولی به علت استفاده وسیع در حال حاضر در استرالیا، برزیل، چین، هند، جامائیکا و غرب آفریقا کشت می گردد. قسمت مورد استفاده، اندام زیرزمینی آن است که از قدیم به عنوان گیاه دارویی و غذایی مورد مصرف می باشد. این گیاه در ایران نمی روید و از قدیم جزو اقلام وارداتی بوده است.
زنجفیل از زمان باستان در طب سنتی چین و هند(آیورودا)جایگاه خاصی داشته و در قرن 13میلادی به اروپا راه یافته است.
اثراتی را که برای زنجفیل در طب سنتی جهان و ایران ذکر نموده اند شامل آثار مقوی قلب، و درد مفاصل، ضد نفخ، افزایش دهنده هوش و حافظه، ادرار آور و آثار ارزشمند دیگر است.
ابن سینا در کتاب قانون راجع به زنجفیل چنین فرموده است:زنجفیل دارای مزاج گرم و خشک، دارای آثار ملین و باد شکن، افزایش دهنده هوش و حافظه، برطرف کننده تیرگی چشم، افزایش دهنده شهوت، بندآورنده اسهال، هضم کننده و مقوی کبد و پادزهر حشرات موذی است.
همچنین در کتاب مخزن الدویه از منابع مهم طب سنتی ایران و جهان راجع به زنجفیل چنین نوشته است:زنجفیل مقوی قوت حافظه، هاضمه، معده و کبد است. ضد کرم، ادرار آور، ضد اسهال و رفع تشنگی می کند. افزایش دهنده قوای جنسی، رفع درد مفاصل و رفع سموم حیوانات را داراست . تحقیقات سال های اخیر بر روی زنجفیل تمامی تجارب طب سنتی را تأیید نموده و به همین دلیل صنایع دارویی جهان داروهای زیادی از آن تهیه به بازار عرضه نموده اند.
برای استفاده راحت و صحیح زنجفیل، جدیداً قطره ای از آن به بازار عرضه شده و از طریق داروخانه های سراسر کشور و بدون نسخه در اختیار مصرف کنندگان می باشد. نام این فرآورده آرومین(Arheumin)می باشد و در مشکلات مفاصل(دردهای دست، پا، کمر و گردن)،گوارشی(اسهال، نفخ، درد و اسپاسم)،تهوع و استفراغ (زمان حاملگی، مسافرت و شیمی درمانی)ناتوانی جنسی، سرماخوردگی، اختلال هوش(آلزایمر)و ضعف ایمنی بدن مورد مصرف است.
طریق و میزان مصرف و اطلاعات مورد لزوم دیگر در راهنمای همراه دارو نوشته شده است.
منبع:نشریه دنیای سلامت، شماره 52
/ع
