شش مزه ی مهم

یکی از نکاتی که در تغذیه طب سنتی ایران دارای اهمیت است، توجه به مزه ی غذاهاست.

1- ترش: سرد و خشک
2- تلخ: گرم و خشک
3- شیرین: گرم و تر
4- شور: گرم و خشک
5- تند: گرم و خشک
6- بی مزه: سرد و تر

ترش:

مواد ترش(مانند آبغوره، آبلیمو، سماق و سرکه) پس از ورود به بدن، سردی و خشکی را افزایش می دهند و هرچه ترشی آن بیشتر باشد سردی و خشکی آنها افزایش می یابد، افراط در استفاده از این مواد، تأثیر منفی بر دستگاه تنفسی و عصبی از خود بر جای می گذارد و سرفه را افزایش می دهد. خصوصاً افراد سوداوی از مصرف آن صدمه می بینند.

تلخ:

این مواد گرمی و خشکی بدن را افزایش می دهند. خون را رقیق نموده و گردش خون را تسهیل می نمایند و کار قلب را کاهش می دهند، ولی استعداد خونریزی را افزایش می دهند. شوینده و پاک کننده دستگاه گوارش از مواد زائد بلغمی هستند.

شیرین:

مواد شیرین گرم و تر هستند. جزء غذاهای اصلی بشر پس از گوشت و نان مناسب قرار می گیرند. البته نباید در مصرف آنها افراط کرد. سعی کنید از انواع طبیعی این مواد بیشتر استفاده کنید. اصلاح کننده مضرات مواد شیرین، مواد ترش هستند.

شور:

مواد شور مزه گرم و خشک هستند. نمک طعام در رأس این مواد قرار دارد. مصرف این مواد، چنانچه از حد نگذرد، بلغم را از بین می برد و اشتها را افزایش می دهد.

تند:

گرم و خشک هستند. مصرف این دسته از مواد، گاهی برای افراد بلغمی مناسب است.

بی مزه:

مواد بی مزه سرد و تر هستند و مصرف بیش از اندازه آنها انرژی بدن و اعضاء را کاهش می دهد.
منبع مقاله: فصلنامه ی طبیب سبز شماره 2، تابستان 1392