کارگردان فیلم سینمایی «دست های آلوده» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: چشم اندازی که در ابتدا برای گروه سینمایی هنر و تجربه تعریف شده بود به نمایش درآمدن فیلم هایی بود که در شرایط عادی امکان نمایش نداشتند؛ این نیت خوبی بود که باعث می شد آثار تجربی بسیاری از فیلمسازان جوان در سالن های معدودی دیده شود و علاقمندان به سینمای تجربی بتوانند در سینماهای مشخص به تماشای این نوع فیلم ها بروند.
وی ادامه داد: اما بعد از مدتی که از تأسیس این گروه سینمایی گذشت رفته رفته مسئولان این گروه سینمایی برآن شدند تا تعدادی از سالن های مهم سطح شهر همچون «سینما فرهنگ» را از آن خود کنند؛ فیلمسازان جوان هم که موقعیت را برای دیده شدن خود بسیار خوب تصور می کردند بعضاً با دریافت وام و یا هزینه های شخصی مبادرت به تولید فیلم های تجربی کردند و همین باعث شد تا آمار تولید فیلم در سینمای کشور بالا برود و متقاضیان اکران فیلم برای نمایش در این گروه سینمایی افزایش پیدا کند و بسیاری از فیلم ها پشت در اکران هنر و تجربه بمانند.
این فیلمساز سینمای کشور با بیان اینکه فیلمسازان اول با ساخت فیلم های ارزان و بدون هنرپیشه شاخص اغلب فیلم هایی تولید می کردند که حتی برخی از آن ها پروانه ساخت هم نداشت خاطرنشان کرد: این اتفاق باعث شد تا موجی از فیلمسازان جوان به جرگه کارگردانان سینمایی بپیوندند؛ هرچند که در میان این فوج عظیم شاید 2-3 استعداد به سینمای ایران معرفی شد اما تعداد افرادی که هیچ مایه ای برای فیلمسازی نداشتند از افراد مستعد بیشتر بود و همین باعث شد تا در سینمای کشور مشکلات زیادی هویدا شود.
الوند در همین راستا افزود: گروه سینمایی هنر و تجربه توقع فیلمسازان تجربی را بسیار بالا برد و باعث شد تا این دسته از فیلمسازان مانند فیلمسازان سینمای بدنه و حرفه ای توقعات زیادی از سازمان سینمایی داشته باشند این در حالی است که طی 2 و 3 دهه قبل اگر هر فیلمسازی اثر تجربی می ساخت هیچ توقعی برای اکران فیلمش در سینماها نداشت و این فیلم ها در مجمع های خصوصی اکران می شد.
کارگردان فیلم سینمایی «رستگاری در هشت و بیست دقیقه» با تأکید بر اینکه مسئولان «هنر و تجربه» نباید توقعات زیاد داشته باشند اظهار داشت: من معتقدم فیلم های تجربی باید فضایی برای دیدن داشته باشند و این بسیار خوب است که ما برای فیلمسازان تجربی فضایی برای دیده شدن آثار فیلمسازان جوان فراهم کنیم اما اگر قرار باشد فیلم های حرفه ای مانند «فروشنده» در این گروه نمایش داده شود و ما فضا را برای تماشای فیلم های تجربی محدود کنیم دیگر چه نیازی به گروه سینمایی هنر و تجربه داشتیم؟
وی ادامه داد: من تأکید می کنم این گروه باید در اختیار فیلمسازان اول باشد و یا حتی نهایتاً به نمایش فیلم هایی مانند «روغن مار» آقای داوودنژاد اختصاص پیدا کند که جایی برای نمایش در سینماهای بدنه ندارند.
این سینماگر در پاسخ به این سوأل که چرا سیاست گذاری های غلط همیشه در سینمای کشور ما جریان دارد گفت: متأسفانه همیشه سلیقه در سینمای کشور ما دخیل بوده و اشکال عمده در این است که مدیران ما خود را همیشه موقتی می دیدند و نمی توانستند برنامه ریزی های درازمدتی داشته باشند؛ ما اگر در دهه 60 شاهد اتفاقات خوبی در سینمای کشور بودیم به دلیل آن بود که همه مدیران فکر می کردند حداقل یک دهه حضور ثابت خواهند داشت.
کارگردان فیلم سینمایی «مزاحم» در خاتمه این گفتگو افزود: من بسیار خوشحالم که آقای حیدریان به تازگی اعلام کرده اند که پای تمامی امضاهایی که می کنند خواهند ایستاد و اجازه نمی دهند تا سینمای کشور بازیچه دست گروه ها و جریان هایی شود که همواره می خواهند در روند سینمای ما خلل ایجاد کنند.
