حافظان پرده نشین /نفیسه دختر حسن بن زید بن حسن علیه السلام

نفیسه خاتون از زنان عابد ، زاهد، محدث ، نیکوکار، و حافظ کل قرآن کریم بود. وی در مکه معظمه در سال 145 قمری به دنیاآمد، اما نشو و نمای او در مدینه منوره بود.

سیده نفیسه خاتون از سادات جلیل القدر است که به زهد و عبادت و صیام روزها و قیام شبها مشهور روزگار خود بود .وی حافظ کل قرآن بود، لذا به تلاوت دائم آن مشغول می شد و چون مال فراوانی داشت، به درماندگان ، مریضان و عموم مردم احسان می کرد . وی سی مرتبه به حج مشرف شد که بیشتر آن با پای پیاده بود. در مسجد الحرام در حالی که پرده های خانه خدا (کعبه) را می گرفت، اشک می ریخت و ناله و فریاد می کرد و این جملات را می گفت: « إلَهی وَ سَیِّدی وَ مَوْلاَیَ مَتِّعْنی وَ فَرِّحْنی بِرِضَاکَ عَنّی ... ».

نوشته اند که نفیسه خاتون به دست خود ، قبری را حفر کرده بود . او همه روزه داخل آن می رفت و نماز می گزارد و قرآن می خواند و در آن شش هزار مرتبه قرآن ختم کرد. او سرانجام سال 208 قمری ، پس از 7 سال اقامت در مصر، بیمار شد و در حالی که هنگام احتضار، روزه دار و در حال تلاوت قرآن بود، چون به آیه لَهُمْ دارُ السَّلامِ عِنْدَ رَبِّهِمْ انعام/127رسید، جان را به جان آفرین تسلیم کرد.

از این بانوی بزرگ کرامات بسیاری نقل شده است؛ از جمله :

حکایت کرده اند که وقتی در زمان سیده نفیسه، از آب رود نیل کاسته شد ، مردم به خدمت او رفتند و خواستار دعا شدندتا مشکل حل شود . نفیسه خاتون مقنعه خود را به ایشان داد تا آن را در دریا بیفکنند و به برکت آن عنایتی از طرف خداوند تبارک و تعالی شود.

اهالی مصر نیز به فرموده نفیسه خاتون، مقنعه را به رود نیل انداختند . هنوز از آن مکان دور نشده بودند که از برکت مقنعه نفیسه خاتون آب نیل افزایش یافت و بالا آمد و باعث سرور و شادمانی اهالی مصر شد.