او فاطمه ی چهارده معصوم است!

دهم ربیع الثانی سال 201 ه ق؛ سالروز رحلت حضرت فاطمه معصومه (س)

حضرت فاطمه ی معصومه، بنت موسی بن جعفر که درود خداوند بر آن دو بزرگوار باد در ذیالقعده سال 173 ه ق در مدینه متولد شد.

حضرت فاطمه معصومه(س) در تحت تربیت پدر بزرگوارش، حضرت موسی بن جفعر(ع) و برادر گرامی اش حضرت رضا(ع) به مقام والایی رسید. ارزش متعالی ایشان را در این جمله ی کوتاه که از پدر بزرگوارش نقل شده، می توان یافت : «فداها ابوها» یعنی: «پدرش به فدایش!»

حضرت امام کاظم(ع) بواسطه ی علاقه خاص به نام مادر بزگوارشان، نام چهار دخترشان را «فاطمه» نهادند:

1- فاطمه کبری(حضرت فاطمه ی معصومه) 2- فاطمه وسطی 3- فاطمه صغری 4- فاطمه اخری؛ که در برخی منابع با نام «فواطم اربعه» از آنها یاد شده است.

به جز دو لقب معروف، القاب دیگری نیز به ایشان نسبت داده شده است: «طاهره» ، «حمیده»، «رشیده»، «تقیه» ، «رضیه»، «اخت الرضا» و «صدیقه».

سفر به قم

از معروف ترین وقایع زندگانی حضرت معصومه(س) سفر آن حضرت به دیار قم است. از قرار معلوم، به واسطه ی عشق و علاقه ی خاص ایشان به برادر بزرگوار، هم چنین نامه ای که از امام به دست ایشان رسید، عزم سفر به ایران نمود. هنگامی که موکب شریف ایشان به «ساوه» رسید آن حضرت به بیماری مبتلا شدند؛ در آن حال، ترجیح دادند که در قم باشند.

وقتی اهل قم آگاه شدند که قرار است دختر امام کاظم (ع) به قم تشریف فرما شوند، به استقبال ایشان شتافتند. در میان آن جمع، «موسی بن خزرج » در این کار مقدم همه ی آنان بود؛ همین که به خدمت آن مکرمه رسید، مهار ناقه ی آن حضرت را گرفت و ایشان را با اجلال تمام به قم آورد و خانه خود را به نور حضور ایشان روشن ساخت. خانه ی «موسی بن خزرج» به احترام اقامت هفده روزه ی آن بانوی بزرگ اسلام به صورت مدرسه در آمد و به «مدرسه ی ستّیه» موسوم گرید و محراب عبادت ایشان به نام «بیت النّور» تا امروز، عبادتگاه خاص و عام شده است .

رحلت جانگداز

حضرت معصومه سلام الله علیها مدت هفده روز در خانه ی موسی بن خزرج به حال بیمار و رنجور به عبادت پرداخت و سرانجام در روز دهم ربیع الثانی 201 ه پیش از آنکه دیدگان مشتاق با دیدار برادرش روشن گردد، در دیدار غربت و در اندوه فراوان، رحلت نمود و شیعیان قم را در ماتم خود به سوگ نشاند . مردم قم ، با تجلیل فراوان، پیکر پاکش را تشییع کردند و در محل فعلی حرم، که آن روز در بیرون شهر بود و به موسی بن خزرج تعلق داشت، با احترام زاید الوصفی مهیای دفن نمودند.

هنگامی که قبر مهیا شد، در مورد این که چه کسی وارد قبر شود، به بحث و مشورت پرداختند. پیرمرد پرهیزگاری به نام «قادر» مطرح شد و همه در مورد او به اتفاق نظر رسیدند. کسی را به دنبالش فرستادند؛ اما پیش از آن که «قادر» بیاید، خداوند قادر منّان با قدرت بیکرانش دو تن سواره، نقاب بر چهره، از جانب ریگزار(محل رودخانه ی فعلی) نمودار ساخت که به سرعت نزدیک آمدند و به تجهیز آن بانوی مظلومه پرداختند.

یکی وارد قبر شد و دیگری جسد پاک و مطّهر آن حضرت را برداشته، به دست او داد تا در دل خاک نهان سازد.

آن دو بزگوار پس از پایان مراسم دفن، بدون این که با احدی سخن بگویند، بر اسبهای خود سوار شده، از محل دور شدند.(1)

زیارت او، زیارت فاطمه(س) است.

بارگاه حضرت معصومه (س) در قم، زیارتگاه خاص و عام شده است و چه بسا بزرگانی که به قم مهاجرت نموده، تا از فیوضات آن مزار نوارنی بهره مند شوند؛ از جمله ی آن بزرگان، حضرت آیت الله مرعشی نجفی است. ایشان تعریف نموده اند که علت آمدن من به قم این بود که پدرم، آقا سید محمود مرعشی(که از زهّاد و عبّاد معروف بود) چهل شب در حرم حضرت امیر(ع) بیتوته نمود و معتکف شد تا آن حضرت را زیارت کند؛ شبی در حال «مکاشفه » دیده بود که آن حضرت به او می فرماید: «سید محمود! چه می خواهی؟» عرض می کند: «می خواهم بدانم قبر فاطمه ی زهرا (س) کجاست، تا آن را زیارت کنم.» حضرت فرموده بود: «خداوند «جلال» و «جبروت» حضرت فاطمه زهرا(س) را به فاطمه ی معصومه (س) عنایت فرموده است؛ هر کسی بخواهد ثواب زیارت حضرت زهرا(س) را درک کند، به زیارت فاطمه معصومه (س) برود.»

خود آیت الله مرعشی نجفی در آن زمان به طلاب می فرمودند که «شصت سال است که هر روز، من اول زائر حضرت هستم!»