از جمله خطرهای رایجی که سالمندان در فصل سرما با آن مواجه‌اند، می‌توان به هیپوترمی (کاهش درجه حرارت بدن)، سرمازدگی و خطر سقوط اشاره کرد.
1.هیپوترمی
سالمندان مستعد دچار شدن به هیپوترمی، یا کاهش خطرناک درجه حرارت بدن، هستند که تا حدی به علت این است که سوخت و ساز در بدن افراد سالمند، آهسته‌تر صورت می‌گیرد، و در نتیجه نسبت به افراد جوان، حرارت کمتری تولید می‌کند. به این ترتیب توانایی بدن به تحمل کردن سرما با افزایش سن افراد کاهش پیدا می‌کند. به علاوه تغییرات جسمی در سنین بالا باعث می‌شود که توانایی سالمندان برای تشخیص اینکه درجه حرارت بیرون چقدر پایین است، دچار اشکال شود. برخی از بیماری‌ها و سبک زندگی بی‌حرکت ممکن است سالمندان را در معرض آسیب‌پذیری بیشتر حتی در سرمای خفیف قرار دهد.
برای جلوگیری از هیپوترمی باید این نکات را رعایت کنید:
هنگامی که هوای سرد و توفانی است، در خانه بمانید.
هنگامی که بیرون می‌روید، برای مدت طولانی در سرما یا باد نمانید. به جای یک لایه لباس ضخیم، دو یا سه لایه لباس‌های شل نازک‌‌تر بپوشید، که گرمای بیشتری فراهم می‌کند. همچنین از کت، کلاه و دستکش، چکمه و روسری برای پوشاندن بینی و دهان‌تان و محافظت از ریه‌های‌تان از هوای بسیار سرد استفاده کنید.
مراقب باشید که خیس نشوید، زیرا باعث می‌شود که به سرعت لرز کنید. اگر دچار لرز شدید، فورا به درون خانه بروید؛ لرز ممکن است نشانه هشداردهنده هیپوترمی باشد.
هنگامی که درون خانه هستید، زیر لباس‌های‌تان، لباس زیر بلندی به همراه جوراب و دمپایی بپوشید. از یک پتو یا پوستین برای گرم نگهداشتن پاها یا شانه‌های‌تان استفاده کنید. در صورت لزوم درون خانه از کلاه استفاده کنید.
درجه حرارت خانه را دست کم در حد 20 درجه سانتی‌گراد نگهدارید. حتی دمای در حد 18 تا 20 درجه سانتی‌گراد ممکن است در افراد سالمند به هیپوترمی بینجامد.
با دکترتان در مورد داروهای مصرفی‌تان مشورت کنید -داروها چه با نسخه و چه بی‌نسخه- ممکن است خطر ابتلا به هیپوترمی را افزایش دهند.
افراد مبتلا به هیپوترمی ممکن است اندکی سردرگم، کند و خواب‌آلوده به نظر رسند، دچار لکنت یا کندی زبان باشند و ممکن است بلرزند یا عضلات اندام‌های‌شان سفت شود.
اگر گمان میکنید که شخصی دچار هیپوترمی شده است، درجه حرارت بدن او را اندازه بگیرید، و اگر این درجه حرارت از 5/35 درجه پایین‌تر آمده بود، به اورژانس زنگ بزنید.
2.سرمازدگی
یک خطر دیگر سرمای شدید، سرمازدگی است. سرمازدگی معمولا بینی، گوش‌ها، گونه‌ها، چانه، انگشتان دست و پا. افراد دچار بیماری قلبی و سایر مشکلات گردش خون، با احتمال بیشتری ممکن است دچار سرمازدگی شوند.
برای محافظت در برابر سرمازدگی این نکات را رعایت کنید:
همه بخش‌های بدن‌تان را هنگامی که بیرون می‌روید، بپوشانید.
هنگامی پوست‌تان قرمز یا کبود می‌شود یا احساس سوزش میکنید، به درون خانه بروید.
به نشانه‌های سرمازدگی توجه داشته باشد: از جمله سفید، خاکستری، یا خاکستری- زرد شدن پوست، سفت یا مومی‌‌شدن پوست؛ و کرختی.
اگر فکر میکنید خودتان یا اطرافیان‌تان دچار سرمازدگی شده است، فورا با اورژانس تماس بگیرید.
3.افتادن
افتادن یک خطر دیگر در زمستان برای سالمندان است. برای کاهش خطر سقوط به این نکات توجه داشته باشید:
به دقت مسیرهای جلوی خانه‌تان را پارو کنید، یا کسی را وا دارید که آنها را برای شما پارو کند.
در پیاده‌روهای یخ‌زده یا پربرف راه نروید. از مسیرهایی حرکت کنید که خشک هستند و پاک شده‌اند.
چکمه‌های عاج‌دار بپوشید. اگر از عصا استفاده میکنید، نوک لاستیکی آن را پیش از آنکه فرسوده شود، عوض کنید. ممکن است استفاده از نوک‌های یخ‌شکن که روی انتهای عصا نصب می‌شود، مفید باشد.
سالمندان همچنین باید در هنگام پارو کردن برف محتاط باشند. هوای سرد فشاری اضافی را بر روی قلب وارد می‌کند، و فشار پارو کردن هم می‌تواند به فشار وارد بر قلب را افزایش دهد، به‌خصوص اگر از قبل هم بیماری قلبی داشته باشید. پارو کردن برای افراد دچار پوکی استخوان هم خطرناک است.
منبع:www.salamat.com
/ع
