معملاً درسنینی بین 1 تا 4 سالگی، کودک در دنیای واقعیت و خیال همراه با هم به سر می برد. گاه به اشیاء روح و جان می دهد و باآنها صحبت می کند، در بازیهایش خود را قهرمان تصور می کند و چیزهایی را در ذهنش مجسم می کند که اصلاً وجود خارجی ندارد. این گونه اعمال وکلاً خیال پردازی،جزئی از روند رشدی کودک محسوب می شوند، زیرا از این طریق است که کودک یاد می گیرد چگونه نیرویش را کنترل کرده و یا قدرت خود ر ا به کار گیرد و چیزهای مختلف را بشناسد. بنابراین هرگز کودک را از این کار بازندارید. خیال پردازی لازمه رشد کودک است و والدین نبایستی از این نظر نگران شوند و تصور کنند که تصورات خیال پردازانه ممکن است به تعادل روحی فرزندشان صدمه ای وارد آورد. البته گاه برخی از کودکان برای فرار از واقعیات تلخ زندگی (مانند مشاهده بحث های منفی والدین)، و یا احساس محرومیت بسیار (مانند فشار بیش از حد والدین برای رعایت نظم، نبردن کودک به پارک و اماکن تفریحی مورد علاقه او ) به دنیای خیال پناه می برد. در این صورت است که پدر و مادر بایستی با رفع چنین عواملی، زندگی در دنیای واقعیات را برای کودک شیرین و لذت بخش سازند.
منبع: کتاب کودک من
