موسوی چلک، رییس انجمن مددکاری اجتماعی: وقتی پای جرم علیه کودکان در میان باشد حساسیت جامعه برانگیخته می‌شود.
به گزارش ، روزنامه اعتماد نوشت: ٢٩ تیر ماه خبری آرام‌آرام جایش را در میان اخبار و مطالب منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی باز کرد. از آن روز کم‌کم نام «بنیتا» همراه با ترس و امید در میان بسیاری از کاربران تکرار شد؛ دختر هشت‌ماهه‌ای که همراه با اتومبیل پدرش و از جلوی خانه مسکونی‌شان ربوده شده بود. هنوز یک ماه از خبر پیدا شدن بدن بی‌جان آتنا اصلانی نگذشته بود و کاربران بسیاری همچنان در شوک آن خبر بودند و شاید همین بود که در روزهای گذشته خبر ناپدید شدن بنیتا حساسیت بیشتری را برانگیخت. روز سه‌شنبه سردار ساجدی‌نیا، رییس پلیس تهران گفت: «پرونده را شخصا پیگیری کردم. تلاش خود را در این باره انجام می‌دهیم و امیدواریم طی امروز و فردا به نتیجه برسیم. همچنان امیدواریم که کودک سالم باشد. » اما روز چهارشنبه (دیروز) را بسیاری از کسانی که پیگیر خبرها هستند با ماجرای مرگ غم‌انگیز دختر هشت ماهه آغاز کردند. خشم و اندوه فراوان آن چیزی بود که روز گذشته شبکه‌های اجتماعی را فرا گرفت. خیلی زود عکس‌های بنیتا، تخت خالی‌اش و مادری که توان ایستادن روی پاهایش را نداشت میان کاربران مختلف دست‌به دست شد. اینکه کودکی هشت‌ماهه در ماشینی رها شده در گرما با پنجره‌های بسته و بدون آب و غذا جان باخته است موضوعی نبود که کاربران بتوانند از کنار آن به آسانی عبور کنند.
تصور نحوه جان باختن بنیتا موضوعی بود که خیلی‌ها به آن اشاره کردند: «از تصور شش روز تو ماشین موندن و تنهایی و ترس و گرسنگی و مرگ با عذابش دارم دیوونه می‌شم»، «طفلی از شدت گرما، گرسنگی و تشنگی مرده. این جامعه چطور زنده است هنوز؟» خیلی زود اما بسیاری از واکنش‌ها به این خبر متوجه مسوولان شد؛ موضوعی که برخی از کاربران به آن اشاره داشتند این بود که چگونه مجرمان سابقه‌دار، بدون تحت نظر بودن فرصت پیدا می‌کنند تا ضربه دیگری به بدنه جامعه بزنند. مثل آزاده که با انتشار عکس‌های آتنا و بنیتا در کنار هم نوشت: «چرا تاوان سنگین بعضی کنش‌های بد جامعه رو باید این بچه‌ها بدند؟ چرا اینهمه گرگ اینقدر راحت دارند بین مردم رشد و زندگی می‌کنند؟» یا سمیه که نوشت: «در این هشت روز هیچ دوربینی ماشینی که بنیتا در اون بود رو نگرفت؟» کسانی که خودشان صاحب فرزند بودند آشکارا از ترسی می‌گفتند که دامن‌گیرشان شده: «امنیت اجتماعی یعنی چنین دغدغه‌هایی حرف روز همه خانواده‌ها نشود.» و کاربر دیگری که پیشنهاد داده بود تا کاربران فقط با هشتگ زدن و نوشتن واکنش نشان ندهند: «عصبانی هستید؟ خشمگینید؟ زنگ بزنید به دفتر نماینده مجلس شهرتون و از عدم امنیت گلایه کنید.»
امنیت روانی جامعه موضوعی است که پس از رخ دادن حوادثی که احساسات عمومی را جریحه‌دار می‌کنند به میان می‌آید. رییس انجمن مددکاران اجتماعی ایران می‌گوید یکی از عوارض غیرقابل اجتناب گسترش شهرنشینی، رشد جرایم و آسیب‌های اجتماعی است و متنوع شدن انواع این جرایم البته همیشه وقتی پای جرم علیه کودکان در میان باشد حساسیت جامعه برانگیخته می‌شود. سید حسن موسوی چلک در این مورد به «اعتماد» می‌گوید: «در دو حادثه اخیر یعنی قتل آتنا و بنیتا شاهد دامن زده شدن به حساسیت‌ها بودیم چون به فاصله زمانی کوتاهی دو جرمی علیه کودکان مرتکب شد که هر دو به جان باختن کودک منجر شدند. این حوادث سبب ایجاد هراس در میان مردم شد، به‌خصوص در میان کسانی که فرزند کوچک دارند، کسانی که شاید تا دیروز فکر نمی‌کردند کودک‌شان در معرض خطر است اما حالا این احتمال را می‌دهند. بخشی از این هراس طبیعی است اما نباید اجازه بدهیم که رفتارمان بیش از اندازه تحت تاثیر قرار بگیرد. والدین وظایفی دارند که یکی از آنها مراقبت کامل و نظارت بر کودک است و باید این وظیفه را کامل انجام دهند اما باید این واقعیت را قبول کنند که نمی‌توانیم کودک را در همه لحظات به خودمان بچسبانیم. باید مراقب باشیم که این وظیفه درست و کامل انجام شود و اجازه ندهیم این حوادث منجر به بی‌اعتمادی ما به جامعه شود.»
موسوی چلک می‌گوید یکی از مواردی که سبب می‌شود جامعه آرام‌تر باشد، جدی گرفتن مراقبت‌های پس از خروج از زندان برای مجرمان است: «در هر دو مورد مشخص شد که جرم توسط کسانی انجام شده که سابقه کیفری دارند. حالا این سوال مطرح می‌شود که آیا برای مراقبت پس از خروج بزهکاران نیازمند ساختاری قوی نیستیم تا بازتوانی اجتماعی بهتر انجام شود؟» از نظر او یکی از راهکارها ایجاد پرونده اجتماعی است تا زمانی که فرد مجرم با گذراندن مراحل قانونی از زندان آزاد می‌شود، حمایت لازم هم از او به عمل آید تا به دلیل طردشدگی دست به انتقام نزند: «بسیاری از کسانی که سابقه زندان دارند پس از بازگشت از سوی خانواده و جامعه طرد می‌شوند، نمی‌توانند کار پیدا کنند و به مشکل برمی‌خورند و دیواری میان آنها و جامعه سالم کشیده می‌شود که در مواردی سبب انتقام‌گیری آنها از جامعه می‌شود. باید با تشکیل پرونده اجتماعی این موارد را مورد بررسی قرار داد تا زمینه برای جامعه سالم‌تر فراهم شود.»
