شاعران فارسی‌زبان بنیان مخاطب را به لرزه می‌اندازند

به گزارش خبرنگار مهر، اولین اردو از ششمین دوره آموزشی شعر جوان انقلاب اسلامی، از سوی موسسه فرهنگی شهرستان ادب در تهران در حال برگزاری است.

در دومین روز از این اردو قربان ولیئی، مولوی شناس، استاد دانشگاه و شاعر در سخنانی عنوان کرد: بعضی از شعرا، با بنیان وجودی مخاطب کار دارند و می‌خواهند آن را به لرزه بیاندازند و اگر در مقیاس جهانی، توجهی به شاعران کنیم، اکثر این شاعران، فارسی زبان هستند.

وی افزود: در یک تقسیم بندی کلی، در مییابیم که شاعران اصیل، بسیار اندک‌اند و بقیه شعرا، در زبان، تصویر، اندیشه و عاطفه که از عناصر اصلی شعر هستند، مقلدند. ولی جالب است که بدانیم، مولوی از جمله شاعرانی است که در تمامی عرصهها خلاق و نوآور است.

نو زیستن و فتح ساحت‌های جهان 

این مولوی شناس گفت: نو زیستن شاعر، باعث می‌شود که او ساحت‌های جهان را کشف و فتح کند. هر کدام از شاعرها در جهانی زندگی میکنند. یک وقت جهان یک شاعر، روستا ست، یک وقت، جهانش قومی ست که به آن قوم تعلق دارد یا جهان های دیگری مثل مذهب، ملت و... را می‌توان شمرد. اینکه یک شاعر انتخاب می‌کند در کدام جهان زیست کند، شخصیت او را شکل می دهد.

او در ادامه افزود: هر چه جهان شاعر، وسیع تر و بزرگ تر باشد، او به حقیقت وجودی‌اش نزدیک تر خواهد شد و همه انبیاء، اولیا و عارفان، در طول تاریخ تلاش کرده‌اند جهان ما را وسیع‌تر کنند.

کلان ترین تصویرهای شاعرانه در شعر مولوی

به عقیده ولیئی، مهم ترین اتفاقی که می‌تواند در یک شاعر بیافتد، این است که اون به عنوان یک انسان بیشتر احساس وجود انسانی کند و وسیع تر شدن جهانش، بلاشک او را به حقیقت نزدیک‌تر خواهد کرد. این اتفاق، برای مولوی افتاده است و جهان او به سمت بی‌نهایت میل می‌کند. کلان‌ترین تصویرهای شاعرانه در شعر مولوی به وقوع می پیوندند. گسترش یافتن جهان مولوی و اتصال وجودی او با جان جهان، باعث شده همه ابعاد شعری او کلان شوند.

این شاعر ادامه داد: قدما تعریفی که برای هنر قائل شده اند، چیزی ست که باعث انفعال نفسانی می‌شود. شعر هم که جدا از هنر نبوده، از این قاعده مستثنا نیست.

به عقیده این مولوی شناس، شاعر باید در وهله اول خودش صدق عاطفی داشته باشد و مولوی از جمله شاعرانی ست که تاثرات بسیار متنوع، نادر و نابی داشته است. او عارف زاده است و در 38 سالگی، به مدد شمس تبریزی جهان جدیدی را کشف می کند. قبل از این سن، او شاعر نبوده و این جهان جدید، باعث می شود مولوی لب به شعر باز کند. او ناگریز از نطق است و در فیه ما فیه می گوید: سخن بر من فرو میریزد، من مغلوب سخن‌ام.

قربان ولیئی در ادامه گفت: مولوی بلاشک، در وهله ی اول، تاثیر را خودش داشته و بعد قدرت انتقال آن را در مخاطب یافته است. تمام شعر مولئی، مدیون دنیای جدیدی ست که بعد از 38 سالگی زیسته است.

تجربه، عامل تاثیرگذاری شعر

ولیئی در ادامه اشاره‌ای به تجربه داشت و گفت: اگر بخواهیم شعر منجر به رشد ما شود، باید احساسات جدید را تحربه کنیم و دنیاهای جدید را کشف کنیم. به اعتقاد این شاعر، تجربه عامل تاثیرگذاری شعر است. شعری که دارای عواطف فردی ست محکوم به محدودیت است و شعری که عواطف جمعی را شامل می شود مخاطبان وسیع تری نیز پیدا خواهد کرد.