بیشترین ضربه را خودی‌ها به ما زدند!/ از نظر ارشاد ما خواننده‌‌ زیرزمینی هستیم!/ یک هیئت اندیشه‌ورز متخصص برای تولید آثارمان داریم

سرویس فرهنگی فردا؛ مهدیه مومن‌زاده: میلاد هارونی متولد مرداد 73 در اصفهان درخانواده‌ای مذهبی و ایثارگر است. در کودکی به قرائت و حفظ قرآن و مداحی رو آورد و در نوجوانی به گروه‌های تواشیح پیوست و این همکاری و علاقه وی، زمینه ساز ورودش به عرصه موسیقی ارزشی شد.

اولین قطعه ای که تولید کرد در سال 92 با نام اشک غریب برای امام حسین (ع)بود. در آن سالها سبک آثاری مثل «به طاها به یاسین» علی فانی مورد توجه اکثریت بود و هارونی که با استقبال و تشویق کسانی که قطعه اشک غریب را شنیده بودند مواجه شده بود و تصمیم به دنبال کردن این سبک شد ولی کم کم سبک موسیقی ارزشی زاییده شد و پروبال گرفت و وی جزء اولین نفراتی بود که به جرگه خوانندگان ارزشی پیوست.

به سراغ این خواننده جوان کشورمان رفتیم تا در رابطه با آثار، دغدغه‌ها و موانعش در این مسیر گفت‌وگو کنیم که در ادامه با هم می‌خوانیم:

خانواده به چند دلیل تا دوسال مخالف این تصمیم من بودند؛ دلایلی مثل مذهبی بودن خانواده و اینکه من مجبور به انتقالی گرفتن از دانشگاه بودم و همچنین سکونتم در تهران و لطمه‌ای که به درسم وارد می‌شد آنها را آزار می‌داد. اما بعد از دوسال حمایت خانواده شروع شد و تا به حال هم مهم ترین و بهترین حامی من خانواده ام بوده اند. کسی از فعالان هنر ارزشی یا سیاست من را حمایت نکرده است.

قشرخودی سخت ترین مانع در کارکردن برای این قشرهستند. آنها هم فکرو هم عقیده ما هستند ولی هر روز و ذره ذره ما را می‌زنند. ما آنقدر که از قشر خودمان ضربه خوردیم از بقیه نخوردیم. کار کردن و چهره و نماد شدن برای این قشر قطعا خیلی سخت است چراکه دشمنی و حسادت زیاد است.

فعالیت صدا و سیما در این زمینه متوسط رو به ضعیف است و به موسیقی ارزشی و فعالین این عرصه برای پخش و مجوز نسبت به دیگر موضوعات موسیقی سخت می‌گیرد که این نقص این سازمان است چرا که بستر و زمینه فعالیت با موضوعاتی که موازی و در راستای خط انقلاب اسلامی و موازین آن است را نمی‌دهد.

ارشاد اصلا مجاز شدن خواننده های ارزشی را تعریف نکرده است. برای مجوز اقدام کردیم ولی هنوز مجاز نیستیم. مجوز گرفتن برای هنرمندان ارزشی سخت و پرهزینه است. حوزه هنری فعالیتهایی دارد ولی با وجود مافیا بازی‌ها و رانتهایی که وجود دارد کار برای قشر ارزشی سخت است. 

جشنواره ها هم با اسم و عنوان انقلابی می‌آیند اما اصلا در این جشنواره ها خبری از کار ارزشی نیست. بودجه کار فرهنگی در این دولت خیلی کم شده و به طبع نهادهای فرهنگی دولتی و فعالیتهای فرهنگی. در پی آن فعالیت در موسیقی ارزشی کم و سخت شده که ان شاءالله این مشکل به زودی رفع شود.

متاسفانه تا به حال که چنین مدیریتی نبوده و موسساتی هم که تشکیل شده اند فقط برای استفاده مالی خودشان وارد این راه شده اند. شاید دغدغه مند جلوه می‌دادند ولی دغدغه‌مند کسی است که خالصانه کار کند و در کنار اخلاصش درآمد حاصل شود اما تا به حال مدیریتی خالصانه بر موسیقی ارزشی نبوده تا به روشی درست، موسیقی ارزشی بیان و پخته شود و حاصلش خواننده های ارزشی خوب باشند و این از مجموعه وظایف ارشاد است که فعلا می‌خواهد کار را با موسسات خصوصی ضعیف جلو ببرد.

جهت گیری موسیقی ارزشی تغییر کرده است و موضوعاتی که به آنها پرداخته می‌شود محدود هستند، مثلا موضوعات محدود به شهادت و وطن و امام زمان (عج) هستند. مثلا در کارهای بنده به موضوع مهدویت پرداخته شده که شاید مخاطب عام متوجه آن نشود ولی ما موضوعی که رسالت یک طلبه هست را بیان کردیم.

«فال تویم» و «عصر انتظار» از قطعاتی هستند که با موضوع امام زمان (عج) تولید شده است. چرا با موضوعی غیر از عشق به امام زمان(عج) بخوانیم؟ این همان چیزی است که باید درست شود. دغدغه من این است که موضوعاتی که در موسیقی ارزشی نهفته شده است را در کنار کارهای سفارشی و مناسبتی انجام دهیم و زمینه را برای خوانندگان ارزشی بعدی که کم هم نیستند فراهم کنیم.

مناسبت تقویمی زیاد است اما چرا کسی با موضوع پول گرفتن یا نگرفتن مدافعان حرم یا برای عشق جنگیدنشان قطعه‌ای تولید نمی‌کند. موضوع تمام قطعات تولید شده در موسیقی ارزشی یا مداحی ها با موضوع مدافعان حرم به چند مقوله ثابت می‌پردازد که اینها باید اصلاح شود.

بله چنین پیشنهادی مطرح شده است. سبک عاشقانه و مذهبی که خوانده ایم و خواهیم خواند و این مانع موسیقی اعتراضی سیاسی من نمی‌شود. اگر اعتراضی سیاسی نخوانم رسالتم را انجام نداده‌ام و هم دغدغه ام به سرانجام نمیرسد. دغدغه من کار و فعالیت سیاسی است که خیلی وقتها با سخنرانی و حرف عادی نمی‌شود انجام شود و زبان هنرآن را رساتر بیان می‌کند. نمی‌شود دست از موسیقی سیاسی اعتراضی کشید. سلاح من صدای من است؛ باید صدایم را ببرند تا خلع سلاحم کنند.

شبانه روز موسیقی گوش میکنم. روزانه حداقل شاید10-5 قطعه جدید گوش می‌دهم. خواننده ای که پای ثابت آثارش هستم محمد علیزاده است. ولی معمولا موسیقی ارزشی گوش نمی‌کنم تا روی کارم تاثیر نگذارد و دچار تقلید و شباهت نشویم. موسیقی های جدیدی که با موضوعات پاپ عاشقانه منتشر می‌شود را صرفا برای توجه به نوع ریتم و سازبندی که انجام شده و آهنگسازی هایش گوش می‌دهم. تکنیک‌های خاص و خلاقیت‌های به کار رفته در این قطعات را؛ جایی که به صدای خودم بخورد؛ شاید 50 بار گوش می‌کنم و تمرین می‌کنم و روی صدای خودم پیاده می‌کنم.

«عشق بی مرز» اثری بود که خیلی خوب منتشر و شنیده شد و بازتاب خوبی داشت. «بابا رجب» هم که پارسال منتشر شد خیلی به دل خودم نشست.

هنر پرهزینه است و هنر سینما و موسقی پرهزینه ترین هنرها هستند. برای تولید هر قطعه یا ویدئو هزینه زیادی نیاز داریم. قطعا باید ابتدا و انتهایی دیده می‌شد که از یک جا به بعد هنر من به درآمد بیفتد و اینکه صد درصد برخلاف میل شخصی و اعتقاداتم موسیقی شغل من شده چون تمام ساعات شبانه روز من را پر کرده است و وقتی برای سرخاراندن و زندگی کردن کنار موسیقی را ندارم و وقتی چنین اتفاقی بیفتد باید برای درآمدزایی تلاش کنیم چرا که آینده من برای موسیقی است و من که خواننده شده‌ام باید آینده و زندگی ام را از هنرم تامین کنم. از موسیقی درآمد کسب می‌کنم و خرج موسیقی می‌کنم. درکنار من سه نفر نان آور خانواده کار می‌کنند و هزینه همه اینها باید تامین شود پس موسیقی لاجرم شغل و ممر درآمد من است.

دو قطعه که درآینده ای نزدیک منتشر میشود یکی «بی امان نامه» با موضوع تنش های اخیر بین جمهوری اسلامی ایران و آل سعود و دیگری قطعه «آتش به اختیار» است که مفهوم درست این عبارت را بیان می‌کند که ویدئو این قطعه نیز تولید می‌شود.

بله ما یک هیئت اندیشه ورز 7-6 نفره داریم که چهار نفر از آنها به غیر از تخصص موسیقی، فعالان فرهنگی در کشور هستند و هر کدام در زمینه تخصصی خودشان در این هیئت حضور پیدا می‌کنند. اگر بخواهیم یک کاری را با صبر و دقت زیاد انجام دهیم شاید یک ماه تا یک سال طول بکشد. مثلا تولید قطعه «عصر انتظار» 8 ماه طول کشید.

ما مشغول تولید آلبومی با موضوع عاشقانه مذهبی بودیم. چهار قطعه تولید شد که یکی از آنها که قطعه «قنوت عاشقانه» بود را منتشر کردیم و به مخاطبین وعده انتشار آلبومی با عنوان «قنوت عاشقانه» در آینده هم دادیم اما قشر خودی که در سوالات قبلی هم به آن اشاره کردم نگذاشتند آلبوم به سرانجام برسد. «قنوت عاشقانه» اولین و آخرین قطعه با این موضوع بود که در سطح موسیقی ارزشی منتشر شد. با اینکه حدود یک سال و نیم از انتشار قطعه «قنوت عاشقانه» می‌گذرد اما هنوز هم پیام‌هایی دریافت می‌کنیم که نشان می‌دهد قشر خودی که مخاطب کارهای ما است پرداختن به چنین موضوعاتی را پسندیده است.

باز هم با این موضوع آثاری را تولید خواهیم کرد اما قصد تولید آلبوم با این موضوع را نداریم چون پر و بالمان را شکسته اند. ما در هیئت اندیشه ورزمان بر صریح گویی در این موضوع تاکید داشتیم تا این موضوع در جامعه جا بیفتد که با وجود مخالفتها و نقدهای جدی پس از انتشار قطعه «قنوت عاشقانه»، در قطعات بعدی مطالب را با صراحت بیان نمی‌کنیم.

سیاست میلاد هارونی اینطور است. ما نزدیک 70 قطعه تولید کردیم که فقط حدود 33 قطعه منتشر شده است. به دو دلیل این سیاست را در پیش گرفتیم. یکی اینکه وقتی قطعات تازه و شنیده نشده‌ای داریم پس در اجراها خوراک فکری متفاوتی برای مخاطبمان داریم و اینگونه نوع اجرای من بیشتر می‌شود. از جهتی ما خیلی پرکار بودیم و خواستیم گزیده‌تر عمل کنیم چون اگر هر روز قطعه‌ای جدید منتشر کنیم باعث پیشرفت نیست و شاید باعث پسرفت هم شود.