مضرات ناخن های مصنوعی

ناخن یکی از ضمایم پوستی است که نقش مهمی در کارهای دست و زیبایی آن ایفا می کند. لذا از گذشته های دور همیشه زنان سعی می کردند ناخن های خود را زیباتر جلوه دهند و تغییرات مختلفی را از نظر رنگ، فرم و شکل به آنها بدهند.
یکی از روش هایی که زنان برای زیبا کردن ناخن های خود بکار می برند، استفاده از ناخن های مصنوعی یا مواردی است که سطح یا شکل ناخن را به فرم دلخواه در می آورد؛ هر چند تحقیقات در سال های اخیر روشن کرده که استفاده از اینگونه ناخن ها و حتی کاشت آنها می تواند باعث بروز عوارضی برای این افراد شود.
برخی از متخصصین پوست معتقدند که؛ امروزه زنان به دو دلیل از ناخن های مصنوعی یا کاشت ناخن استفاده می کنند؛ یکی به دلیل بیماری های مختلفی است که صفحه ی ناخن را از بین می برد و موجب تغییر شکل آن می شوند و دسته دیگری از زنان به دلیل زیبایی به کاشت ناخن های مصنوعی به روش های مختلف روی می آورند.
ناخن های مصنوعی بعد از تمیز کردن سطح ناخن به اندازه ی ناخن بریده و توسط چسب های مخصوصی چسبانده می شوند که یا رنگی هستند و یا اینکه بعد از چسباندن توسط لاک های مختلف به دلخواه رنگ می شوند. ناخن های مصنوعی (ورقه های پلاستیکی) معمولاً سه، چهار روز بیشتر نباید باقی بمانند، زیرا اولاً برخورد با مواد شوینده و مواد شیمیایی و ثانیا تبخیر ترکیبات ناخن موجب جداشدن آنها می شود که در صورت باقی ماندن صدماتی به ناخن ها وارد می آورند.
ناخن های مصنوعی به دو فرم کاشته می شوند؛ در ابتدا مانند پر کردن دندان توسط وسیله یی دور حاشیه یی ناخن قرار می گیرند و محکم می شوند. در این صورت صفحه ی ناخن کاملاً صاف شده و به اصطلاح حاشیه ی ناخن ها مانیکور می شوند و با موادی که حاوی مواد فایبرگلاس است که آن ناحیه را پر می کنند و به اندازه ی دلخواه در می آورند. همچنین به دلیل اینکه ناخن دائماً در حال رشد است، بعد از مدتی باعث به وجود آمدن فاصله بین ناخن اصلی و ناخن کاشته شده می شود که مرتباً باید تعوض شود تا فرم آن به صورت درستی حفظ شود.
ناخن های مصنوعی به دلیل اینکه روی ناخن طبیعی گذاشته می شوند، توسط چسب های خاصی محکم می شوند. این ناخن ها دائماً باید تعویض شوند که همین امر می تواند باعث دردناک شدن ناخن ها شود و حتی باقی ماندن آنها روی ناخن موجب جدا شدن ناخن ها می شود.
بهترین روش برای جدا کردن ناخن های مصنوعی، استفاده از آب ولرم است که در این حالت ناخن ها خود به خود جدا می شوند. خانم ها می توانند برای بهبودی عوارض چسب ناخن از کرم های مرطوب کننده مانند «اوسرین» استفاده کنند.
درماتیت (اگزمای تماسی) که به دلیل تحریک و آلرژی در پوست دور ناخن و در قسمت های مختلف بدن ایجاد می شود. از مهم ترین عوارضی است که در اثر استفاده از ناخن مصنوعی به وجود می آید؛ همچنین افراد آرایشگری که کار کاشت ناخن را انجام می دهند به علت آزاد شدن سم سیانید و بخار ناشی از آن دچار مسمومیت می شوند.
دراثر استفاده از ناخن ها، انیکولایزیس که در واقع کندگی لبه ی آزاد ناخن از بستر است ایجاد می شود. ناصافی، تغییر ناخن، خط خط شدن آن، شکنندگی و خرد شدن ناخن نیز در اثر استفاده از ناخن های مصنوعی به وجود می آید؛ حتی بعضی از مواقع ناخن بطور کامل از بین می رود و تغییراتی در رنگ ناخن ها به وجود می آید. التهاب حاشیه ی ناخن و بروز عفونت های معمولی یا قارچی نیز از دیگر عواض آن است.
اصولاً ناخن های مصنوعی به دلیل اینکه به ناخن ها زیبایی و تنوع می دهد و عیوب ناخن های بیمار و تغییر شکل داده شده را می پوشاند، مورد تقاضای زنان قرار می گیرد. برای چسباندن ناخن از حلال های مختلفی استفاده می شود بنابراین به دلیل حل شدن لایه ی محافظ ناخن در ناخن مصنوعی، ناخن ها استحکام خود را از دست می دهند، حالت نرمی شکل پیدا می کنند، آسیب پذیرتر می شوند و میکروب ها خصوصاً عفونت های قارچی به راحتی وارد لایه زیرین ناخن می شوند.
چسب های مخصوص ناخن نیز باعث بروز عوارضی همچون انواع آلرژی های پوستی می شود که با عوارض قرمزی، التهاب، پوسته ریزی و خارش همراه هستند. بعضی از انواع ناخن ها ممکن است پس از چند بار استفاده، حساسیتی در فرد ایجاد نکند، ولی پس از استفاده ی مکرر، این حساسیت ها بروز می کند. در این موارد، صفحه ی ناخن تغییررنگ می دهد که این مساله به صورت موقت و گاهی طولانی مدت روی ناخن تظاهر می کند. در صورت بروز عوارض مذکور، خانم ها باید از داروهای ضد حساسیت که اکثراً کورتون های موضعی هستند برای بهبودی استفاده کنند.
چسب هایی که برای استحکام بخشیدن ناخن های مصنوعی بکار می روند، بعد از مدتی عوارضی برای مصرف کنندگان به دنبال دارد. از این عوارض می توان به خالی شدن ناخن های طبیعی، سوراخ شدن و چروکیده، شکننده و بدرنگ شدن آنها اشاره کرد که امکان باقی ماندن آن تا آخر عمر روی ناخن فرد وجود دارد.
در صورتی که عمل کاشت ناخن بطور بهداشتی و مناسب انجام نشود، عفونت های قارچی را در افراد افزایش می دهد و همچنین به دلیل اینکه پوست کناره ی ناخن در بعضی از مواقع دچار خونریزی می شود و ابزار کار را آلوده می کند، در صورت عدم رعایت بهداشت، احتمال انتقال بیماری های ویروسی همچون ایدز و هپاتیت را افزایش می دهد. ناخن های مصنوعی به خودی خود باعث عوارض نمی شود، بلکه چسب آن باعث نرسیدن هوا به ناخن ها شده و به مرور زمان، ناخن ها از حالت طبیعی خود خارج و خشک می شوند و حتی رنگ آنها به صورت نارنجی کمرنگ در می آید.
ناخن از چند قسمت تشکیل شده است؛ ماتریکس که باعث رشد ناخن ها می شود، صفحه ی ناخن که سلول های آن شاخی شده و به حالت ضخیم درمی آید، فیتیکول، لایه نازکی که روی ناخن قرار می گیرد، بستر ناخن که زیر صفحه ی ناخن قرار می گیرد و باعث چسبیدن ناخن به سطح زیرین می شود، هلال ناخن، شیار ناخن که قابل رؤیت نیست و زیرناخن (قسمتی از پوست که زیر لبه ی آزاد ناخن قرار گرفته و از بروز عفونت به داخل ناخن جلوگیری می کند). بنابراین ناخن ها در اثر تغییرات طبیعی و غیرطبیعی، بیماری های پوستی و دیگر بیماری های داخلی سیستم ایمنی مانند بیماری های دریچه ی قلب و ریه و پسوریازیس دچار تغییر شکل می شوند و در این حالت آنها به شکل چخماقی و فرو رفته، انحنا یافته، ضخیم شده و شیار شیار شده در می آیند و لکه های رنگی روی ناخن ایجاد می شود.
منبع:هفت روز زندگی شماره 92