از خود نیز مراقبت کنید

به:‌ خانواده های آسیب دیدگان نخاعی
 

مراقبت و رسیدگی به عزیزانی که دچار آسیب نخاعی شده اند، نیاز به تلاشی پیوسته و سخت کوشانه دارد. شما که چنین وظیفه ای را برعهده دارید، لازم است برای تجدید قوای روحی و جسمی خود نیز تلاش کنید. حداقل فایده ی این کار، این است که می توانید به عزیز آسیب دیده ی خود نیز، شادامانه تر و سرزنده تر از پیش کمک کنید. در این مورد توجه به نکات زیر توصیه می شود:
1) برای استفاده از وقت خود، برنامه ریزی کنید. 2) احساسات خود را با دیگران در میان بگذارید. 3) از امکانات حمایتی موجود در جامعه -حتی اگر بسیار اندک باشد- تا جای ممکن استفاده کنید. 4) از دیگران کمک بخواهید. 5) گاهی به خودتان اجازه استراحت بدهید. 6) غذای مناسب بخورید و ورزش کنید. 7) به سلامت روحی و معنوی خود اهمیت بدهید.

1-برنامه ریزی زمانی:
 

حتی اگر نیازی به اوقات فراغت احساس نمی کنید، باید طوری برنامه ریزی کنید که در طول روز مدت زمانی را - حتی اگر فقط چند دقیقه باشد- کاملاً به خودتان اختصاص دهید و برای حفظ این اوقات شخصی پافشاری کنید. برای این منظور می توانید با دقت و قاطعیت، فعالیت های غیرضروری یا فعالیت هایی را که چنگی به دلتان نمی زند، کنار بگذارید.

2-احساسات خود را با دیگران در میان بگذارید:
 

فکر نکنید که در میان گذاشتن مشکلات مربوط به مراقبت از عزیز آسیب دیده خود، نوعی گله و شکایت از وضع موجود است. اگر احساسات خود را با نزدیکان خود در میان نگذارید، ممکن است آنان تصور کنند که هیچ مشکلی وجود ندارد؛ در حالیکه وقتی از مشکلات شما باخبر باشند، معمولاً از اینکه برای کمک به شما راهی پیدا کرده اند، خوشحال می شوند.

3-استفاده از امکانات حمایتی جامعه:
 

شما برای تجدید قوای روانی خود به حمایت نیاز دارید. اگر نمی دانید که چه منابعی در جامعه برای حمایت از شما وجود دارد، این موضوع را از مسئولان انجمن حمایت از آسیب دیدگان نخاعی سئوال کنید. با آنکه ممکن است منابع اجتماعی گسترده ای برای حمایت از شما در دسترس نباشد، ولی استفاده از خدمات موجود با تمام محدودیت هایش می تواند کمک ارزنده ای باشد.

4-از دیگران کمک بخواهید:
 

متأسفانه بیشتر مراقبین آسیب دیدگان نخاعی بدون آنکه از نزدیکان، دوستان و خانواده خود کمک منظمی دریافت کنند، به مراقبت از عزیز آسیب دیده خود ادامه می دهند. قبل از آنکه از عدم پشتیبانی آنان گله و شکایت کنید،‌ به آنان راه هایی را برای کمک به خودتان پیشنهاد کنید. خودتان را بی دلیل منزوی نکنید. تا شما نیازهای خود را بیان نکنید؛ آنان به خوبی نمی دانند که چه می توانند و یا چه باید بکنند. با یک ارزیابی واقع بینانه از تواناییها و ناتوانیهای خود، می توانید تصویر شفافی از وضع موجود و نیاز های خود برای دوستان و آشنایان خود ترسیم کنید. در این صورت آنان نیز بر حسب توانایی ها و امکانات خود، می توانند راه های واقع بینانه ای را برای کمک به شما پیشنهاد کنند.

5-زنگ تفریح:
 

گاهی به خودتان فرصت استراحت، یا حتی فرصت «تنبلی» بدهید. مانند هر انسان دیگری توان بدنی و روحی شما نامحدود نیست. با احساسات ضعف و خستگی خود «روراست» باشید. و در این صورت خود یا دیگران را کمی بهتر سرزنش خواهید کرد.

6-تغذیه مناسب و ورزش:
 

غذای مناسب و ورزش، از شما انسان نیرومندتری می سازد، و انسان نیرومندتر، می تواند برای عزیز آسیب دیده خود مراقبی قوی تر، شادتر و کارآمدتر باشد. بهتر است برای حفظ یک برنامه ی ورزشی منظم، یک دوست و همراه مصمم و مناسب پیدا کنید.

7-سلامت روحی و معنوی:
 

با هر نوع آرمان و عقیده ای که دارید، از ذخایر و گنجینه های معنوی مورد پسند خود بهره بگیرید. این منابع می توانند دوستان خردمند، کتابهای مورد علاقه، مشاوران و روانپزشکان، روحانیون، هنرمندان یا فعالیت های هنری، فرهنگی، مذهبی، ورزشی و ... باشند. ایمان و ارزشهای مذهبی به بسیاری از مراقبین آسیب دیدگان نخاعی برای رویارویی با دشواریهای زندگی خود، نیرو و توان چشمگیری می بخشد. برای خود اوقات فراغت روانی ایجاد کنید و در این زمانها، برای آرامش جسم و روح خود، فعالیت مورد علاقه خود را انتخاب و پیگیری کنید. این کار اضطراب شما را در آینده کاهش می دهد و بر قدرت تمرکز و تصمیم گیری شما می افزاید.
منبع: نشریه از نو شماره 4