در روابط بین دو فرد معمولاً چهار مرحله ممکن است اتفاق بیفتد. اولین مرحله یی که در روابط بین یک زوج رخ می دهد مرحله ی عشق و علاقه است. در این مرحله طرفین رابطه تلاش می کنند تا با تمرکز بر علایق و خواسته های طرف مقابل، نیازهای عاطفی او را حدس بزنند و با برطرف کردن این نیازها و تهیه ی چیزهای مورد علاقه ی طرف مقابل شادی و شعف را به او هدیه کنند و به این طریق علاقه و عشق خود را به طرف مقابل نشان دهند. در این مرحله که به مرحله ی شور عشق مرسوم است عاشق برای معشوق خود حاضر به هر نوع از خودگذشتگی است .در این مرحله معمولاً احساسات حاکم است و نقاط ضعف طرفین توسط طرف مقابل دیده نمی شود یا بی اهمیت تلقی می شود یا حتی به عنوان خصوصیات منحصر به فرد و جذاب طرف مقابل شناسایی می شود. نقطه ضعف این مرحله غلبه ی احساس بر عقل و نقطه ی قوت آن تمرکز برخواسته ی طرف مقابل است.
مرحله ی دوم مرحله ی صمیمیت و دوستی است. در این مرحله طرفین به خواسته های همدیگر اهمیت می دهند و هنگامی که این خواسته از طرف مقابل به صورت کلامی و حتی غیرکلامی بیان می شود. فرد همه ی تلاشش را بکار می گیرد تا این خواسته ها را تأمین کند. در این مرحله روابط عقلانی تر می شود و فرد علاوه بر خواسته های طرف مقابل به خواسته های خود هم فکر می کند، ولی خواسته های طرف مقابل را در اولویت قرار می دهد. این مرحله برخلاف مرحله ی قبل بخصوص در روابط زوج های موفق طولانی تر است و شور احساسی عشق در این مرحله جایش را به روابط ملایم تر، ولی بادوام تر و منطقی تر می دهد. در این مرحله اگر زوج ها به روی خواسته های بیان نشده ی طرف مقابل تمرکز و سعی در برطرف کردن آنها کنند، می توانند به رابطه شان شور و هیجان و دوام آن را تضمین کنند.
در مرحله ی سوم طرفین تمرکز بیشتری بر روی خواسته ها و نیازهای خود دارند و اولویت نخست، نیازهای خودشان است. در این شرایط جمله ی «من انتظار دارم» زیاد به گوش می رسد و این مرحله تا زمانی که توقعات دو طرف مکمل و برطرف کننده ی نیاز طرف مقابلشان باشد ادامه خواهد داشت، ولی بسیار شکننده و صدمه پذیر خواهد بود. در این مرحله از شور و علاقه ی آنها بیشتر بر روی خواسته های خود متمرکز است تا طرف مقابل. میزان حساسیت ها و تنش ها بالا است و طرفین به نیازهای طرف مقابل کمتر اهمیت داده یا آن را در درجه ی دوم اولویت قرار می دهند. ادامه ی روابط در این مرحله متمرکز بر رفع نیازهای فرد توسط طرف مقابل است و میزان خواسته ها در این مرحله تشدید شده و گاه نیاز یک طرف به کلی نادیده گرفته می شود. در این حالت نیاز جدی به مداخله درمانی وجود دارد و این مرحله به مرحله ی جهنم روابط موسوم است و در صورت عدم بهبودی، به جدایی واقعی یا عاطفی ختم شده و احساسات از علاقه به بی احساسی یا انزجار و تنفر تبدیل می شود. زوج های خوشبخت و موفق می توانند با تمرکز بر روی مرحله ی قبل مانع از تجربه کردن این مرحله شوند.
مرحله ی چهارم مرحله ی بی احساسی است. در این مرحله طرفین هیچ اهمیتی به خواسته های طرف مقابل نمی دهند و کلاً به نیازهای طرف مقابل توجه نمی کنند. در واقع در صورت ادامه ی زندگی مشترک طلاق عاطفی رخ داده است. واکنش زوج های مشکل دار معمولاً به صورت واکنش منفی بروز می کند که این احساس براساس ترس از انتقاد و تنبیه شکل می گیرد و واکنش مثبت ،یعنی امید به مورد تحسین و تشویق قرار گرفتن.
منبع: هفت روز زندگی شماره(90)