الیزابت مارکس، ورزشکار 26 ساله آمریکایی یکی از نیروهای ارتشی آمریکاست که همچنان هم در خدمت ارتش به فعالیت مشغول است. این دختر 26 ساله، در سن 20 سالگی در ماموریتی در عراق دچار آسیبهایی جدی از ناحیه کمر و پایش شد و حالا و شش سال بعد از این اتفاقات، مدال طلای شنای 100 متر کرال سینه را در مسابقات پارالمپیک 2016 کسب کرد و رکورد جهانی را نیز به نام خودش ثبت کرد.
او درحالی که کمتر از 17 سال سن داشت به ارتش آمریکا ملحق شد و در سال 2010 و در جریان یکی از ماموریتهایش در عراق به عنوان پرسنل بهداشتی ارتش، دچار آسیبهای شدیدی در ناحیه کمر شد و بلافاصله به صورت اورژانسی به بیمارستانی در آلمان منتقل گردید.
در پی این اتفاق بود که او حس پای چپش را از دست داد و سه بار زیر تیغ جراحی رفت. در ادامه و برای درمان شرایطش به او توصیه شد تا شنا کند و کمی بعد یکی از مربیان ارتش بعد از دیدن استعداد فراوان او در شنا، او را در مسیر جدیدی قرار داد. جیم مارکس، پدر الیزابت هم یکی از اعضای ارتش آمریکا بود که سالها برای جنگ در ویتنام به سر می برد و حالا او نیز گام در مسیر پدرش گذاشته بود.
روز شنبه یکی دیگر از رویاهای زندگی الیزابت محقق شد؛ فتح مدال طلای بازیهای پارالمپیک برای کاروان آمریکا. او بعد از برگردن آویختن این مدال نتوانست اشکهایش را کنترل کند. رسیدن به مسابقات پارالمپیک ریو برای او یک معجزه بود و تنها 2 سال بعد از آن اتفاق افتاد که او بین مرگ و زندگی تقلا می کرد.
بعد از سانحه ای که در عراق بر سر الیزابت آمد، در سال 2012 و به دلیل کاهش حرکت پاهای او و کوچک شدن حجم ریه هایش، او به یک بیماری عصبی مبتلا شد. این مشکل سبب می شود که الیزابت در هنگام شنا کردن به صورت ناخودآگاه کمی تغییر جهت داده و درعین حال دچار مشکلات بینایی نیز شده است. سلامت او درسال 2014 بیش از پیش به خطر افتاد. چرا که چند روز قبل از برگزاری مسابقات Invictus در لندن، او به صورت اورژانسی به دلیل کم کاری و توقف آنی عملکرد ریه اش در بیمارستانی در لندن بستری شد و 10 روز در بخش مراقبتهای ویژه بود. در ماه می گذشته او توانست در دوره دیگری از همین مسابقات به مدال طلا رسیده و این مدال را به پرنس هری، پرنس انگلیس، به عنوان قدردانی از بیمارستانی که جان او را نجات داد، هدیه کرد.
الیزابت بعد از فتح مدال طلای پارالمپیک 2016 به خبرنگاران گفت:« هیچ ایده ای نداشتم که به چه مدالی می رسم. وقتی در حال شنا کردن هستم، حتی 25 متر اطرافم را هم نمی بینم. فقط امیدوار بودم که بهترین باشم و تمام توانم را به کار گرفتم.»
