منطقه حفاظت شده البرز جنوبی با مساحتی در حدود 91 هزار هکتار، در محدوده شهرستان‌های البرز، تهران و مازندران واقع شده است.
منطقه حفاظت شده البرز جنوبی به دلیل شرایط طبیعی خود و نزدیکی به مراکز حکومتی، همواره مورد توجه حاکمان وقت بوده است به همین جهت این منطقه از سال 1346 خورشیدی، بر اساس مصوبه قانونی شورای عالی شکاربانی و نظارت بر صید به عنوان «منطقه حفاظت شده» معرفی شد.
شناسایی بیش از 950 گونه گیاهی متعلق به حدود 57 خانواده از گیاهان اصلی این منطقه اکولوژیکی که تعداد بسیاری از آن‌ها به طور اختصاصی در البرز یافت می‌شوند، نمایانگر پوشش گیاهی بسیار غنی و متنوع منطقه و بالاترین گستره پراکندگی در این عرصه می‌باشد که از قوی‌ترین فلورهای گیاهی در میان مناطق تحت حفاظت به شمار می‌رود. البته غنای گیاهی موجود در این منطقه نتیجه وضعیت خاص توپوگرافی و اقلیمی منطقه است و پوشش در ارتفاعات بیش از 3200 متر از سطح دریا مناسب‌تر و از تنوع ژنتیکی خاصی برخوردار است.
تنوع اقلیمی و شرایط خاص اکولوژیک و توپوگرافی منطقه البرز جنوبی شرایط زیستی مساعدی را برای زندگی انواع وحوش فراهم آورده است. این منطقه زیستگاه 155 گونه پرنده و 25 گونه پستاندار می‌باشد. خزندگان و دوزیستان نیز در این منطقه از تنوع بالایی برخوردارند. از حیات وحش این منطقه می‌توان به کل و بز، قوچ و میش، پلنگ، خرس قهوه‌ای، کبک و کبک دری اشاره نمود.
در حال حاضر قسمت جنوبی این منطقه که در حدود یک سوم از کل مساحت آن را شامل می‌شود، تحت مدیریت اداره کل حفاظت محیط زیست استان تهران است و از نظر تقسیم‌بندی رویشگاهی، جزو ناحیه ایرانی- تورانی محسوب شده و یکی از ذخیره‌گاه‌های ژنتیکی ایران می‌باشد.
