آرامگاه حضرت فاطمه اخرى علیها السلام که به ” خواهر امام ” مشهور است در منطقه اى به همین نام ، در شهر رشت واقع شده است .
این حرم با شکوه، که یکى از ستارگان آسمان سیادت و گلى از بوستان نبوت و ولایت ، «حضرت فاطمه اخری (ع) » فرزند بلا فصل امام موسى کاظم علیه السلام در آن آرمیده است ، همه روزه پذیراى زائران فراوانى از راه هاى دور و نزدیک مى باشد.
حضرت فاطمه اخری (ع) ، فرزند امام موسى کاظم علیه السلام وخواهر امام هشتم شیعیان امام، امام خوبی‌ها ، امام رضا (ع) می‌باشد نام وى ” فاطمه ” ملقب به ” طاهره ” می‌باشد که به “خواهر امام ” مشهور است.
در حال حاضر این بقعه نیمه بازسازی شده است و در محله مال‌فروشان رشت واقع است. علامه مجلسی در کتاب گران سنگ بحارالانوار جلد چهل و هشت یک جا در پا ورقی صفحه‌ی دویست و هشتاد و شش و یک جا در متن صفحه‌ی سیصد و هفده در شرح احوال این بانوی بزرگوار و سه خواهر دیگرش که موسوم به فاطمه بوده اند از قول یکی از دانشمندان اهل سنت به نام سبط بن جوزی اسنطور نقل می‌فرماید : در بین دختران امام موسی بن جعفر علیه اسلام چهار دختر نام‌های مبارکشان فاطمه بوده است که به ( فواطم اربعه ) یعنی فاطمه‌های چهار گانه که به ترتیب عبارتند از :
1- فاطمه‌ی کبری مشهور به حضرت معصومه علیه السلام که حرم مبارکشان در شهر قم قرار ذارد 2- فاطمه‌ی و‌‌‌سطی که گفته می‌شود در اصفهان مدفون
است 3- فاطمه‌ی صغری مشهور به بیبی هیبت که در آذر بایجان شوروی در قسمت بادکوبه مدفون است 4-فاطمه‌ی اخری ملقب به طاهره , ایشان همان بانوی با عصمتی است که در مرکز استان گیلان در شهر رشت مدفون است و امروزه آن چنان شهرت و عصمتی برخوردار است که ملجا و پناه گاه دلشکستگان و زائران از سرار کشور به ویژه مردم شهر رشت می‌باشد .
این آرامگاه در گذشته‌های دور معروف به «امامزاده لال شوی» بود . ظهیرالدین مرعشی در کتاب «تاریخ گیلان و دیلمستان» که در اواخر قرن نه هجری نوشته شده است، از این بقعه با همین نام یاد کرده. ظاهراً علت این نامگذاری مربوط به نحوه کشف این مزار بوده‌است.
در دوره ناصری در سال هزار و دویست و هشتاد و دو هجری قمری ، ملا حسنعلی حسنی که از روحانیون معتبر گیلان بود در زمان حکومت قاسم خان والی بنای بقعه بزرگی را در این مکان با صحن و ایوان و مسجد و سرداب شروع نمود که پس از مرگ وی به پایان رسید و تصویر آن در کتاب‌های جهانگردان و مأموران اروپایی به چاپ رسیده‌است. حاجی ملا رفیع شریعتمدار از مجتهدان مجتهد و متمول تراز اول گیلان در عهد ناصری ، در آخرین سال حیات خود یعنی در سال هزار و دویست و نود و دو هجری قمری برای این بقعه سردری ساخت که هنوز هم پابرجاست. این بقعه در دوره قاجار محل بست نشینی مقصرین بوده و در دوره مشروطه محل تحصن و تظاهرات مردم به شمار می‌آمده‌است.
