بررسی فیلم «اسپایدرمن: بازگشت به خانه» Spider-Man: Homecoming

اسپایدرمن می‌خواهد دنیا را نجات دهد. او می‌خواهد یک انتقام‌جو (avenger) باشد. او می‌خواهد مثل آیرون‌من Iron Man و کاپیتان آمریکا Captain America بدرخشد.
خوشبختانه ماجراهای «اسپایدرمن: بازگشت به خانه» بیشتر از نوع مهربانانه‌ است.
امیدواریم بعد از دیدن پشت سر هم فیلم‌های ابرقهرمانی بی‌پایان با بودجه‌های ساخت بالا که در آن‌ها جنگجویان زیادی با لباس‌ها و شنل‌های مختلف در حال نبرد با انواع دشمنان شیطانی‌اند، جو نجات دنیا به شما هم دست نداده ‌باشد.
حتی با وجود تعداد به نسبت زیادی انفجار‌ و صحنه‌های اکشن و سکانس‌هایی با تصویرسازی‌‌های کامپیوتری گران‌قیمت، «اسپایدرمن: بازگشت به خانه» نسبت به بقیه فیلم‌های این سبک یک ماجراجویی معمولی به شمار می‌رود، تعداد صحنه‌هایی از آن‌که در مدرسه می‌گذرد به‌اندازه صحنه‌های حرکت در آسمان است. گاهی اوقات این فیلم شما را به یاد نسخه قرن بیست‌ویکمی یک کمدی رمانتیک نوجوانانه ساخته John Hughes که با یک داستان ابرقهرمانی مخلوط شده باشد می‌اندازد.

کمی بعد از اسپایدرمن بین سال‌های 2000 تا 2010 با بازی توبی مگ‌وایر Tobey Maguire و بازسازی بعدی آن با بازی اندرو گارفیلد Andrew Garfield(بازیگر ماهری که برای این نقش زیادی پیر بود)، این فیلم هم در مورد پیتر پارکر زرنگ و فرزی است. البته (خوشبختانه) این فیلم مثل بقیه آن‌ها از یک عنکبوت رادیواکتیو شده که پیتر جوان را نیش بزند و عمو بن به طرز غمگینی بمیرد و بقیه ماجرا شروع نمی‌شود. این قسمت‌های داستان در این فیلم قبلاً اتفاق افتاده‌اند و فیلم از جایی شروع می‌شود که این اتفاقات گذشته‌اند.
ما در این فیلم با تام هالند Tom Holland فوق‌العاده (نقش اسپایدرمن نوجوان که حقیقتاً انتخاب درستی بوده است) در «کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی» Captain America: Civil War آشنا شدیم، هالند بااستعداد در معدود صحنه‌هایی از این فیلم حضور داشت، اما او با بازی درخشانش در «اسپایدرمن: بازگشت به خانه» شکوفا شد. در نقش پیتر 15 ساله، یک دانش‌آموز دبیرستان شهر کویینز که با مدرسه‌اش، کارش با تیم Academic Decathlon و چیزی که او به‌عنوان کارآموزی یاد می‌کند با Stark Industries و هم‌چنین مخفی نگه‌داشتن راز‌هایش از خاله می دوست‌داشتنی و سخت‌گیر (با بازی مریسا تومی Marisa Tomei) سر‌وکله می‌زند.
کارگردان جان واتس Jon Watts و تیمی از نویسندگان اثری فوق‌العاده با خط داستانی موازی خلق کرده‌اند.مایکل کیتون Michael Keaton یک‌بار در نقش بتمن و بردمن بازی کرده است، پس چرا این بار در نقش کرکس Vulture بازی نکند؟ کیتون معرکه هیچ‌وقت از اینکه اجرایی پررنگ داشته باشد نترسیده است، اما در این فیلم به نسبت نقش کمرنگ‌تری دارد (که درواقع جذاب‌ترش هم می‌کند). نقش مغز متفکری که تراشه‌ای در شانه‌اش دارد، او باقی‌مانده‌هایی از ساختمان اصلی انتقام‌‌جویان را خرد کرده و آن‌ها را به سلاح‌هایی کشنده تبدیل می‌کند. او همچنین یک لباس بالدار بزرگ برای خودش طراحی کرده است که به او اجازه پرواز کردن می‌دهد. (البته ازآنجایی‌که او قبلاً در نقش بردمن بازی کرده است این موضوع کمی خنده‌دار است)
در همین حین پیتر دستیار تونی استارک هپی (با بازی جان فاورو Jon Favreau) را اذیت می‌کند تا مأموریت دیگری از سمت انتقام‌‌جویان به او محول شود. خود تونی استارک هم گه‌گاه وارد ماجرا می‌شود تا فعالیت‌های پیتر را بررسی کند و به او بگوید که کوتاه بیاید، یا خودش شخصاً می‌آید و یا با تکنولوژی پیشرفته ظاهر می‌شود.
پیتر روز‌هایش را صرف برنامه‌ریزی ماجراجویی با دوست صمیمی‌اش ند (با بازی جیکوب باتالون Jacob Batalon بامزه و دوست‌داشتنی) می‌کند، او عاشق یک دانش‌آموز مهربان و باهوش به نام لیز (با بازی لارا هری‌یر Laura Harrier) شده است و تمام سعی‌اش را برای مقابله با ماجرا‌های جنایی محله می‌کند.
«اسپایدرمن: بازگشت به خانه» سرگرم‌کننده است. هالند و باتالون درست مثل همه دوستان مدرسه‌ای بامزه‌اند- یکی از آن‌ها گیک درعین‌حال جذاب‌تر وجدی‌تر و به دنبال استقلال و بزرگ شدن است اما دیگری یک گیک شاد است که ایده‌اش در مورد یک‌شب خوب ساختن لگوی Death Star است.
علاقه بین پیتر و لیز یک عشق حقیقی است. زندیا Zendaya به‌عنوان یک دانش‌آموز عجیب‌ یاغی شما را حسابی می‌خنداند و تعداد زیادی از کاراکتر‌های معروف Marvel Universe گه‌گاه در این فیلم دیده‌ می‌شوند.
بهترین چیز در مورد «اسپایدرمن: بازگشت به خانه» این است که پیتر هنوز یک بچه است و بزرگ نشده است. حتی با وجود قدرت خارق‌العاده رو به رشدش او هنوز بی‌حوصلگی و شور و هیجان و عدم اطمینان و گاهی بلندپروازی خطرناکی که نوجوانان برای درک دنیا دارند را می‌توانیم در او ببینیم.
برای بسیاری از منتقدین این تجربه جدید سینمایی پیتر پارکر جالب و جذاب بوده است، اما این فیلم در راضی نگه‌داشتن همه موفق نبوده است.
با توجه به نقد‌ها «اسپایدرمن: بازگشت به خانه» بار دیگر ثابت کرده است که ابرقهرمان‌های Marvel که از دیوار هم بالا می‌روند، از پس هر کاری که یک عنکبوت انجام می‌دهد برمی‌آید، حتی اگر این عنکبوت‌ بتواند منتقدین را راضی کند که نسخه جدیدی از یکی فیلم‌های قدیمی که قبلاً چندان هم موفق نبوده است، با وجود بازیگران فوق‌العاده و دید جدیدی به یک شاهکار تبدیل خواهد شد.
همه با این هیجانات ناشی از ورود اولین اسپایدرمن به Marvel Universe موافق نیستند. یکی از منتقدین “هالیوود ریپورتر “، جان دفوره John DeFore در مورد این فیلم گفته است:

در کل جالب است اما گهگاه خسته‌کننده می‌شود. یک اشتباه خلاقانه برای این استودیو به شمار می‌آید، البته که به نظر می‌رسد این فیلم با جذب کردن پسربچه‌ها و طرفداران‌ خاص خودش، موفق‌تر از فیلم Amazing Spider-Man با بازی اندرو گارفیلد ظاهرشده است.

تیم گریسیون Tim Grierson از مجله “اسکرین اینترنشنال “ نوشت است:

«اسپایدرمن: بازگشت به خانه» می‌تواند سرگرم‌کننده و جذاب باشد اما فقط یک بازسازی قوی است که باعث می‌شود بینندگان آرزو کنند که لااقل فیلم بعدی هیجان‌انگیز‌تر باشد.

یکی از مشکلات این فیلم ازنظر منتقدین این است که زیادی شلوغ است. مت سینگر Matt Singer “رادیو کراش “ گفته است:

بحث این نیست که شخصیت‌های فیلم خوب نیستند، موضوع این است که 133 دقیقه فیلم برای حضور این‌همه شخصیت کافی نیست.

بنجامین لی Benjamin Lee “گاردین “ از این فیلم این‌طور نوشته است:

بااینکه‌ این فیلم حال و هوای «انتقام جویان» را دارد اما فیلم‌نامه قوی آن ورق را برمی‌گرداند. این فیلم آن‌قدر سرگرم‌کننده است که می‌تواند شما را نسبت به همه فیلم‌های ابرقهرمانی علاقه‌مند کند.

ریچارد لاوسون Richard Lawson “وَنیتی فر “ می‌گوید:

این فیلم موفق می‌شود هوس دیدن فیلم‌های اسپایدرمن بیشتری را به سر شما بی‌اندازه، کاری که در این مرحله غیرممکن به نظر می‌رسید. «اسپایدرمن: بازگشت به خانه» در کل فیلم خوبی به شمار می‌رود.