روستای سهروفیروزان که در گوشه ای از سرزمین باستانی ایران قراردارد به استناد منابع کمیاب اما متقن، از قدمت و دیرینگی بسیار برخورداراست اگر چه در دیرینگی این دیار شکی نیست اما به علل گوناگون وازجمله عدم دقت در ضبط حوادث و استفاده از گل و خشت در بناها به جزاشاراتی کوتاه چیز قابل توجهی دردسترس نیست. دهستان سهروفیروزان در عرض جغرافیایی 31 درجه و 32 دقیقه تا 31درجه و 27 دقیقه و طول شرقی 51 درجه و 33 دقیقه تا 51 درجه و 30دقیقه قرار دارد.از شمال به کوه اجگر و زاینده رود،ازسمت جنوب به کوههای اشترجان و قلعه بزی، ازسمت غرب به دهستان اشترجان و از شرقبه رودخانه زاینده رود منتهی می شود. راه های متعددی این دهستان را به شهرستان و استان اصفهان متصلمی کند که مهمترین آنها از طریق اصفهان- فلاورجان- سهروفیروزان، به طول 28 کیلومتر و از طرق پیربکران به طول 24 کیلومتراست. شغل بیشتر ساکنان دهستان کشاورزی است، براساس سری شماری سال 1375 دهستان دارای 13519 نفر جمعیت می باشد که از این تعداد6868 نفر مرد و6651 نفر آنان زن می باشند. محصولات این ده : برنج،غلات،سیب زمینی،پیاز،هویج،کلم،زردآلو و به است. از آثار تاریخی که از این شهر بر جای مانده پل تاریخی بابا محمود است که بر روی رودخانه زاینده رود احداث گردیده و همزمان با این پل مسجد تاریخی بابا محمود می باشد که در سال ششصد و نود هجری ساخته شده وهنوز پابرجاست وازآن بهره برداری می شود. دهستان سهروفیروزان ازتوابع لنجان سفلی،لااقل حدود یکهزارسال قدمت تاریخی دارد وده قرن پیش ،شهری بزرگ ومتمدن بوده که شهر فیروزان نام داشته ودر آن تاریخ مردی به نام الجایتو در این شهر با عظمت سلطنت می کرده تا اینکه در پایان دوره مغول تیمور لنگ گور کانی شهر اصفهان را به مدت شش ماه محاصره وقتل عام و ویران می کند وشهر فیروزان هم از آسیب او مصون نمی ماند ساختمان های تاریخی بسیاری در این شهر ئر زیر خاک مدفون می باشد ودر دوره حکومت ظل سلطان در اصفهان در حدود هفت خم خسروی پراز سکه های طلا در سهروفیروزان کشف شد که می گویند همه را ظل سلطان به تاراج برده به هر جهت در دوران ما نیز این دهستان به عنوان دهستان نمونه شناخته شده واز ویژگیهای آن اینکه دارای مردمی ادب پرور واهل ذوق می باشد .(نقل ازکتاب زاینده رود و تاریخ اصفهان در سالها پیش شهری وجود داشت که به ان شهر فیروزان میگفتند و در هفت فرسنگی اصفهان واقع شده بود . این شهر ( سهروفیروزان قدیم)بر طبق گفته جهانگردان و مورخان دارای باغات و جویبارهای زیادی بوده و رونق اقتصادی و سیاسی زیادی داشته است. سهروفیروزان در قدیم دارای فرهنگ و اداب خاصی بوده از جمله ابن بطوطه در سفرنامه خود از سهروفیروزان اسم میبرد . در سایت ویکی پدیا که قسمتی از انرا در ان سایتا صلاح نمودم .چنبن نوشته شده .: از شوشتر به سوی اشترکان(واقع در نزدیکی اصفهان) سپس به «فیروزان»(شهر فیروزان که اکنون با نام سهروفیروزان شناخته میشود) در هفت فرسنگی اصفهان . ابن بطوطه جهانگرد معروف مراکشی و مسلمان به سال 727 (حدود 700 سال پیش) از لنجان گذشته است و از شهرهای سهرفیروزان و اشترجان عبور کرده است. «…….. سپس به شهر سهرفیروزان رفتم شهری کوچک و نهرها و باغها و درختان دارد . و بعد از نماز عصر بود که به این شهر رسیدم و مردم برای تشییع جنازه ای به بیرون آمده بودند و از پیش و پس مشعلها افروخته بودند و به دنبال آن شیپورها می زدند مغنیان آوازهای طرب انگیز می خواندند. ما از کار آنان در شگفت شدیم و یک شب در آنجا ماندیم. دکتر سیروس شفقی در کتاب جغرافیای انسانی می نویسد :که شهر فیروزان که امروزه به آن سهرفیروزان گفته می شود در 25 کیلومتری جنوب غربی اصفهان واقع شده است. و هم اکنون 5 هزار نفر جمعیت دارد (1375) این آبادی از سه محله سهر ، فیروزان وکیادجان تشکیل شده است. و چنین تصور می رود که بخشی که امروزه به نام سهر و یا شهر معروف است در گذشته مرکز شهر بوده است و مراکز خرید و فروش در آن تمرکز داشته است . درباره بزرگی و عظمت شهر شواهد زیادی در دست است از جمله وجود قبرستان بسیار بزرگی در غرب آبادی که در پای کوه گسترش دارد در این قبرستان به مقابر بزرگی برمی خوریم که هنوز پابرجاست از آن جمله مقبره شیخ احمد و بابا محمود را می توان نام برد. در سهروفیروزان گنجها و خمره های زیادی بر اساس گفته های افراد مسن در قدیم کشف شده است از جمله هفت خمره خسروی که توسط ظله سلطان به تاراج رفت. تا کنون کوشش و تلاشی برای کند وکاش در باره سهروفیروزان قدیم انجام نشده و هنوز اثار و ابنیه قدیم ان در زیر خاک مدفون است و به امید روزی که در این باره سعی و تلاشی صورت گیرد تا این اثار به دست نا اهلان نیافتد .و این تلاش بعضی افراد که جدیدا به دنبال این مسائل هستند و سعی در پیدا کردن اثر و یا اثاری از سهروفیروزان قدیم و به یغما بردن ان هستند بی اثر شود.
