تحریریه ماهنامه دنیای سلامت
شاید شما هم در باره مثبت‌نگری و هوش مثبت‌نگر چیزهایی شنیده باشید. هوش مثبت‌نگر یعنی توانایی دیدن امکان‌های مختلف نهفته و مثبت در یک موقعیت خاص؛ مثلاً توانایی دیدن درختی تنومند در دانه‌ای کوچک. یعنی قابلیت وجود یک درخت را از همان ابتدا در یک دانه کوچک حس کنیم و ببینیم و با توجه به آن تصمیم بگیریم یا راه حل پیدا کنیم.
همه افراد کم و بیش از این قابلیت برخوردارند، یعنی همه دارای هوش مثبت نگرند، اما ممکن است از آن استفاده شایان توجهی نکنند. جالب اینجاست که این هوش در تربیت فرزندان و حتی در رویارویی با مشکلات کودکان و نوجوانانی که با آنها در ارتباطیم یا در حال آموزش آنها هستیم، تاثیر بسزایی دارد. نشان می‌دهد که هوش مثبت‌نگر مادرزاد یا تغییرناپذیر نیست می‌تواند تقویت شود و پرورش یابد. شناسایی و پرورش این هوش عامل موفقیت و کامیابی و همچنین رفتار مناسب با دیگران و اطرافیان است.
یافتن راهکارهای جدید
به کودکان و نوجوانان بیاموزید در هر شرایطی به دنبال یافتن راهی جدید باشند؛ راهی که دیگران به خاطر قالب‌های کهنه ذهنی و شرطی شدن‌ها معمولا آن را نمی‌بینند. برای مثال وقتی با فرزندانتان می‌خواهید به خرید بروید هر بار از یک مسیر جدید بروید و مسیر حرکت خود را تغییر دهید.
این مسأله می‌تواند نمادی از شکستن قالب‌های خشک شکل گرفته در ذهن ما باشد؛ به این معنا که در تمام طول زندگی هیچ وقت مسیر خود را تغییر نداده‌اند و اصلاً نمی‌دانند اطرافشان چه خبر است بعضی افراد و به همین دلیل در یافتن مسیرها و راه‌حل‌های جدید دچار نوعی جمود هستند. تغییر عمدی بعضی از عادت‌ها فرد را با امکانات جدید روبه‌رو می‌سازد و تمرینی است برای افزایش انعطاف‌پذیری.
به کودکان خود یاد بدهید به اطرافشان توجه کنند. در هر مسیری همه چیزهای جدید را ببینند و برای هر کاری مسیرها و راهکارهای جدید پیدا کنند. در ابتدا باید خودتان آنها را راهنمایی کنید و سپس این آنها هستند که می‌توانند راه‌های جدید را به شما نشان دهند؛ چون ذهن آنها خودبه خود این کار را انجام می‌دهد.
تشویق بچه‌ها، درحال انجام کار صحیح
این کار در واقع توجه به بچه‌ها برای تشویق بموقع آنهاست. برای انجام درست این فن، از قبل به فرزندتان بگویید که وقتی کار خوبی انجام دهد یا کاری را خوب انجام دهد و موفق شود، او را تشویق خواهید کرد و بدین ترتیب به او یاد بدهید که منتظر کارهای مثبتش هستید.
سپس به محض اینکه او را در حین انجام کار مطلوب و صحیح گیر آوردید، نشان دهید چه احساس خوبی درباره کارش دارید. بعد از این ابراز احساس، کمی سکوت کنید تا بتواند احساس خوب شما را حس کند، بعد با توجه به سن او می‌توانید بغلش کنید و بگویید دوستش دارید( یا کاری شبیه اینها که با موقعیت همخوانی داشته باشد). این احساس خوشایند تا آخر عمر با او باقی خواهد ماند، در حالی که این تحسین یا تشویق، وقت چندان زیادی از شما نخواهد گرفت.
تغیییر نحوه تفکر و احساس
به کودکان و خصوصا به فرزندان نوجوان خود یاد دهید گاهی نحوه فکر کردن خود را تغییر دهد. جرالد ادلمن، برنده جایزه نوبل 1972 می‌گوید، مغز ما 30 میلیارد سلول و 40 میلیارد ارتباطات عصبی دارد. اگر از این ارتباط‌های عصبی استفاده کنیم، در ما باقی می‌مانند و حفظ می‌شوند؛ اما آن دسته اتصالاتی که بسیار کم و در سطح حداقل از آنها استفاده شود، به مرور تخریب و یا به اصطلاح "هرس" می‌شوند.
هر قدر ما بعضی از فرآیندهای مغزی را بیشتر انجام دهیم، این اتصال‌ها قوی‌تر می‌شوند، بنابراین اگر ما آگاهانه بر روی احساسات مثبت کار کنیم، اتصال‌های عصبی مربوطه تقویت می‌شوند. همچنین اگر تصمیم بگیریم که خوشحال باشیم، اتصال‌های عصبی خاص مربوط به خوشحالی تقویت می‌شوند، به عبارتی، وقتی انتخاب کنیم که چه جهت و حالت فکری داشته باشیم، بالاخره به آن حالت دست پیدا می‌کنیم.
کودکان برای خوشحال بودن استعداد ذاتی دارند، اما متاسفانه به مرور که بزرگ‌تر می‌شوند، این استعداد در آنها کمرنگ شده و گاه می‌میرد. با یادآوری این کار به فرزندان خود، این استعداد را در آنها زنده نگه دارید. گاهی وقتی احساس متفاوتی دارند، به آنها بگویید که می‌توانند همین الان شاد باشند...
برای خواندن بخش دوم -تقویت افکار در کودک- اینجا کلیک کنید.
