جونکو تابئی، بانوی کوهنورد ژاپنی اولین زنی بود که موفق شد تا به قله اورست صعود کند و بدین ترتیب نامش را در تاریخ ثبت کرد.
او برای آنکه موفق به فتح این قله سخت شود، تمرینات سخت و سنگین فراوانی را انجام داد و مربیان یخ‌نوردی و برف‌نوردی متعددی را به خدمت گرفت تا بتواند به هدفش برسد. او در ماه می سال 1975 قله اورست را در سن 35 سالگی فتح کرد و همراه با 15 بانوی دیگر با راهنمایی 6 شرپای محلی در منطقه نپال حضور یافت و موفق شد تا رویایش را عملی کند.
البته فتح قله اورست برای او تنها به منزله یک موفقیت ورزشی نبود و حکم یک پیروزی به عنوان یک بانو را داشت. بانو جونکو بعد از فارغ التحصیلی از کالج، در یک باشگاه کوهنوردی اسم نویسی کرد.
او آن روزها به عنوان یک معلم مشغول به کار بود و در عین حال در سمت سردبیر در یک مجله علمی به فعالیت می‌پرداخت و همچنین با تدریس زبان انگلیسی و پیانو به شاگردانش، بودجه برای سفر به هیمالیا را جمع آوری کرد. البته در نهایت او کمی بودجه کم آورد که آن را از روزنامه یومیوری شیمبون و تلویزیون ژآپن تامین نمود. جونکو در طول زمان انجام صعودهای تمرینی و در نهایت صعود نهایی اش به قله اورست، دختر 3 ساله اش را با همسرش که او نیز کوهنورد و از اقوامش بود تنها می‌گذاشت.
او برای این صعود تاریخی، 12 روز از همراهانش که در کمپ مستقر بودند، جدا شد و به سمت قله حرکت کرد و به ضلع جنوبی قله اورست رسید. در آنجا او مسیر یخی باریکی را یافت. جونکو در گفتگو با اسپورتس ایلاستریتد در سال 1996 در مورد آن لحظات گفت:«هیچ ایده‌ای نداشتم که به چه شرایطی برخورده‌ام. این درحالی بود که من گزارش تمام کوهنوردان پیشین را مطالعه کرده بودم. کلی از دست کوهنوردان قبلی که در سفرنامه هایشان در مورد این لبه‌های تیز هشدار نداده بودند عصبانی شدم. در طول زندگی ام هیچ وقت اینقدر استرس نکشیده بودم.» او با استفاده از دستها و زانوهایش خودش را به نوک قله رساند و در توصیف نوک بلندترین قله جهان گفت:« نوک قله از یک تشک تاتامی هم کوچکتر بود. در آن هنگام احساس آرامش عجیبی کردم.»
پس از آن بود که دولت نپال مجوزهای بیشتری برای صعود به اورست صادر کرد و با پیشرفت تکنولوژی هزاران نفر توانستند خودشان را به قله اورست برسانند.
