رابطه زن و مرد با یکدیگر بین فرزندان و اطرافیان باید چگونه باشد؟

رابطه زن و مرد با یکدیگر در بین فرزندان و اطرافیان چگونه باید باشد؟

پاسخ: اگر زن و شوهر رابطه سالمی داشته باشند، در فرزندان و اطرافیان تأثیر مثبت فراوان دارد. رابطه سالم مشخصه های زیر را دارد:

1. احترام متقابل بدین معنا که هر کدام برای شریک زندگی خود ارزش قایل شود و حتی در مواردی که از یکدیگر انتقاد هم می کنند، با لحن مودبانه و به دور از اغراض و عقده های منفی باشد. درگیریها و اختلافات هنگامی در خانواده پدید می آید که همسران برای یکدیگر و برای فرزندان احترام قایل نباشند. (1)

2. درک متقابل یکدیگر؛ درباره مسائل مهم و بنیادی، از سلیقه های شخصی خود دست برداشته و با توافق و مشورت یکدیگر روشی را که به نفع زندگی مشترک آنهاست، انتخاب کنند.

3. طبیعی است که زن و شوهر با هم تفاوت فکر و سلیقه دارند و  گاهی بین آنها اختلاف و مشاجره پیش می آید . نحوه تعامل آنها برای حل اختلاف بر روی فرزندان و اطرافیان تاثیر فراوان داشته و مهمترین کلاس آموزش مثبت یا منفی می تواند باشد. اگر آنها در اختلافها، رفتار متین و منطقی را پیش بگیرند و سعی کنند بدون دعوا و توهین و رفتارهای احساسی و نسنجیده، حل اختلاف نمایند، اطرافیان و بخصوص فرزندان را عملا راه زندگی صحیح یاد خواهند داد.

4. چشم پوشی از خطاها؛ بیشترین سفارش اسلام در مورد مسایل خانوادگی و ارتباط با فرزندان و دیگران این است که باید از اشتباهات و خطاهای یکدیگر تا حد ممکن چشم پوشی کنیم.(3) وجود عفو و گذشت، به یقین کانون خانواده را گرم نگاه می دارد و عشق و محبت را افزایش می دهد.

5. از جمله مسایلی که والدین باید در محیط منزل رعایت کنند، روابط جنسی در ارتباط های زناشویی است که در تربیت جنسی فرزندان بسیار مؤثر است. در آیات و روایات توصیه های زیادی در این زمینه شده و روان شناسان نیز تاکید نموده اند که والدین باید در  مسایل تربیتی و اخلاقی فرزندان کمال دقت را داشته باشند.

لباس پوشیدن تمیز و آرایش متین و مناسب برای مواجهه با محارم در محیط خانه هم به شادابی فرزندان و افراد خانه را زیاد می کند و هم عفت و پاکدامنی آنها را زیاد می سازد اما آرایش های مخصوص زناشویی و ارتباط های خاص جنسی باید در محیط خلوت زناشویی باشد به طوری که فرزندان در آن محیط بدون اجازه ورود نداشته و از بدآموزی و تحریکهای زودرس در امان باشند.  

منابع برای مطالعة بیشتر:

1. محمدرضا شرفی، خانوادة‌ متعادل، تهران، انجمن اولیاء و مربیان، 1374.

2. علی قائمی، خانواده و مسایل همسران جوان، تهران، نشر امیدی، 1362.

3. فرانک فینچام، رابطة همسران، ترجمة مهدی قراچه داغی، پیک بهار، 1380.

پی نوشتها:

 [1] . فلیپ بارکر، خانواده درمانی پایه، ترجمة دهقانی، انتشارات رشد، 1375، فصل 5.

[2] . علی قائمی، خانواده و مسایل همسران جوان، تهران، نشر امیدی، 1362، ص 258.

[3] . احمد حسینا، بهداشت روان ازدواج و همسرداری، تهران، نشر مفید، 1380، ص 208 ـ 201.