شاید ذهنیت همه ما از قبیله های آفریقایی تعدادی سیاهپوست باشه که با برگ خودشون رو پوشوندن و با یه چوب توی دستشون، دور آتیش می چرخن و وردهایی می خونن که ما متوجه نمیشیم. باید بهتون بگم، درسته که قبیله های آفریقایی، آداب و رسوم عجیب و غریب زیادی دارن، اما همه زندگی اون ها توی این مراسم خلاصه نمیشه، به خصوص در سال های اخیر که تردد زیاد گردشگرها به این مناطق باعث شده تا مردم بومی قبیله ها با چیزهای جدیدی آشنا بشن، اما در هر صورت، زندگی بدوی مردم این قبیله ها دلیلی بر این نیست که این مردم از مفاهیم اجتماعی و احساسی سر در نمیارن، شاید حتی بشه گفت که امید به زندگی توی این مردم بیشتر از مردم شهری و صنعتیه، اون ها در طبیعت زندگی می کنن، ریه هاشون همیشه پر از هوای پاک با عطر خوش جنگل و کوهستانه، اگه دست دراز کنن می تونن ستاره ها رو از آسمون بچینن. هرچند که در زندگی اون ها هم مشکلات زیادی وجود داره، اما این مردم، آدم هایی مقاومن که همزمان هم با زندگی دوست هستن و هم رقیب. از لحظه به لحظه زندگیشون لذت می برن و در برابر مشکلات زندگی می ایستن. یک قبیله در قاره آفریقا وجود داره که خدایی رو پرستش می کنه به نام " امید ". این مردم در لحظه زندگی می کنن و شادی و آرامش، بیشتر از خون در رگ زندگیشون جریان داره. یک عکاس، سال قبل به طور داوطلبانه به آفریقا سفر کرده و شانس این رو داشته که روزهایی رو با این مردم سر کنه. اون تصمیم گرفته که خاطراتش رو در یک مجموعه عکس جمع آوری کنه و اسم اون مجموعه عکس رو " ماتوماینی " بذاره که به زبون محلی معنی امید رو میده. با هم به تماشای این عکس های زیبا می نشینیم.
