خورشت ریواس یکی از خورشهای معروف بهاری است که با طعم ترش خود در بین مردم طرفداران زیادی دارد. طبیعت سرد ریواس برای تمام اعضای بدن مفید است.
یک کارشناس تغذیه دربارهی خواص آن گفت که ریواس منبع غنی اسید سیتریک و اسید اسکوربیک(ویتامین ث) است.
این گیاه را بیشتر از دو یا سه روز نمیتوان در یخچال نگهداری کرد و بیشتر قسمتهای ترد، نازک و روشن ساقه و دمبرگ آن قابل استفاده است.
ریواس در مناطق مرتفع و بلند که خاک‌های آهکی دارند، بیشتر رشد می‌کند و سرشار از ویتامینها وانواع املاح معدنی است. از جمله خواص دارویی این گیاه میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- مقوی معده، روده، کبد و همچنین خنک، ملین و رقیق کنندهی خون است.
- برطرف کنندهی قی صفرائی است و عطش را تسکین میدهد.
- ضد انگل است و اشتها را تحریک می‌کند.
- سرشار از سلنیوم و روی است و موجب تعادل اسید و باز خون میشود.
- سلامت دندانها را حفظ می‌کند.
- نفخ شکم را برطرف نموده و رطوبت زیاد معده را رفع می‌کند.
این گیاه همچنین برای خفقان، سردرد، یرقان توصیه میشود. نوشیدن شربت آن برای بهبود کم‌خونی و بی‌اشتهایی مفید است. همچنین از آنجایی که فیبر موجود در ریواس از دستهی فیبرهای غیرمحلول بوده، برای پیشگیری از یبوست و کنترل قند و چربی مفید است.
در صورتی که آب ریواس را با آرد جو مخلوط کرده و ضماد نمائید جوشهای قرمز پوست بر طرف میشود. اگر چند ساقه ریواس را پس از بریدن آن بیست دقیقه بجوشانید وبه مدت سه روز و هر روز یک ساعت ضماد کنید زخم قانقاریا را میتوان درمان کرد.
گفتنی است ریواس به دلیل داشتن مقادیر زیاد سدیم و اگزالات در افرادی که فشار خون بالا و سنگ کلیه و مثانه دارند توصیه نمی‌شود.
