به گزارش خبرنگار مهر، موسسه انتشارات امیرکبیر کتاب «تاثیر ادبیات کلاسیک فارسی در داستان‌نویسی معاصر» را به قلم معصومه صادقی منتشر کرد.
صادقی در این کتاب سعی کرده با نگاهی به سه رمان سووشون، جای خالی سلوچ و آتش بدون دود به بررسی رابطه متقابل این دو پدیده ادبی در یکدیگر بپردازد.
صادقی درباره تالیف این کتاب می‌گوید: بسیاری از استادان دانشگاه به شاگردان خود بیان می‌کنند برای اینکه نثر و زبان داستانتان قوی شود بروید گلستان سعدی بخوانید، تاریخ بیهقی بخوانید و آثار ادبیات کلاسیک را مطالعه کنید. این دغدغه با من هم بود بود تا در دوره کارشناسی ارشد در دانشگاه تربیت مدرس آن را برای موضوع پایان نامه مطرح کردم با این پرسش که ادبیات کلاسیک فارسی چه تاثیری در داستان نویسی معاصر داشته و دارد.
وی ادامه داد: تفکری نزد نویسندگان است که اصلا داستان و ادبیات داستانی از غرب آمده. من به شخصه این مساله را نمی‌پذیرفتم چون درپیشینه ادبی ما آثاری چون شاهنامه، مثنوی، منطق الطیر، خسرو و شیرین و ... وجود دارد و در این آثار، داستان وجود دارد که پیشینۀ آن به قرن ها و حتی هزاران سال قبل می رسد. من برای به نتیجه رساندن این پژوهش و حل این تناقض با داستان نویسان معاصر گفتگو کردم؛ کسانی که اینک قلم در دست دارند و می نویسند. اولین کسی که با ایشان صحبت کردم محمدرضا گودرزی بود و در ادامه تقریبا با سی نفر از داستان نویسان و صاحب نظران عرصه داستان گفتگو کردم. در این گفتگوها هم اتفاقا با کسانی مواجه شدم که اعتقاد داشتند داستان امروز ما وامدار ادبیات کلاسیک فارسی نیست!
صادقی افزود: آثار بزرگانی چون محمدعلی جمالزاده، محمود دولت آبادی، سیمین دانشور، نادر ابراهیمی، جلال آل احمد، هوشنگ گلشیری، ابراهیم گلستان، ابوتراب خسروی و... نیز در این پژوهش و کتاب بررسی شد و در لا به لای گفته ها و نظرهایشان کنکاش شد که نظرشان درباره نقش ادبیات کلاسیک فارسی در ادبیات داستانی معاصر چیست؟ هر یک از این نویسندگان درباره این مسأله سخنانی داشتند، برخی مانند ابراهیمی و دولت آبادی تأکید بسیاری بر بهره مندی از ادب کهن فارسی در داستان نویسی معاصر داشتند.
به گفته این نویسنده پس از مطالعه آراء و نظرهای داستان نویسان، برای بررسی رمان ها، نمودار تاثیرات ادبیات کلاسیک فارسی در داستان نویسی معاصر در این کتاب، این تاثیرات را به سه بخش تاثیرات زبانی، تاثیرات شگردی و تاثیرات اندیشگانی تقسیم و به غیر از سه رمان اصلی جای خالی سلوچ، آتش بدون دود و سووشون، حدود پانزده اثر دیگر هم مختصرا بررسی شد.
این نویسنده و پژوهشگر تاکید کرد: من بر این باورم که ادبیات کهن فارسی در «چگونه گفتن» شگردهای بسیار خوبی دارد. یکی از این شگردها شیوه داستان در داستان است و نمونه بارزش هم کتاب هزار و یک شب است. یا مثنوی معنوی مولانا و منطق الطیر عطار.