ما با فرزندانمان در روز صحبت‌های مختلفی‌ می‌‌کنیم از قبیل: سوار ماشین شو، دندوناتو مسواک بزن، غذاتو بخور... ولی‌ چه سخنانی در رشد و پیشرفت کودکان ما تاثیر دارند؟ محققان عبارات زیر را پیشنهاد می‌‌دهند:

 

1. حالت چطوره؟

اینگونه سوالات راه را برای به اشتراک گذاشتن احساسات و افکار کودکان باز می‌‌کنند. والدین امروزه بر این باورند که باید تمام مشکلات فرزندانشان را حل کنند ولی‌ با مطرح کردن سوالات این چنینی بحث می‌‌تواند به راهنمایی کردن فرزند بیانجامد.

2. تو مهربان هستی‌

شما باید از اقدامات مثبت فرزندتان قدردانی‌ کنید، گفتن اینکه کودکی مهربان است به او حس بهتری نسبت به خودش القا خواهد کرد.

 

3. خواهش می‌‌کنم و متشکرم

برای ایجاد احترام بین والدین و فرزندان باید از این کلمات استفاده کرد.

4. ببخشید

فرزندان شما باید ببینند وقتی‌ اشتباهی‌ از شما سر می‌‌زند از عذرخواهی هراسی ندارید.

 

5. سعیتو کردی

وقتی‌ کودکنتان کار سختی را با سعی‌ زیاد هم نمی‌‌توانند انجام دهند اجازه ندهید ناامید شوند.

6. خوشم میاد وقتی‌...

از کارهای خوب فرزندتان که خوشتان می‌اید با تائید کلامی‌ استقبال کنید.

 

7. من قدردان تو هستم

نشان دادن قدردانی‌ نسبت به فرزندان سطح بالایی از عشق است.

8. روزت چطور بود؟

زمانی‌ را اختصاص دهید که تمام و کمال به حرف‌های فرزندتان گوش دهید. از او بخواهید که تجربیات روزش را در میا‌‌ن بگذارد و نشان دهید که تک تک آنها با ارزش هستند (گوشی یا لپ‌تاپ هم نباید در دستتان باشد که بی‌ توجه باشید!).

 

9. من مطمئنم که از پسش بر می آی...

فرصت شکست‌ها را به فرزندتان بدهید که می‌‌تواند هدیه‌ای بی‌ نظیر باشد. کودکانی که می‌‌توانند از پس مسائل پیش پاافتاده کودکی بر آیند، در بزرگ سالی‌ بهتر می‌‌توانند با مشکلات دست و پنجه نرم کنند. آنها را از تجربه کردن نترسانید و با تلقین باور خودتان، اعتماد به نفس کودک را ارتقا دهید.

10. نیمه پر لیوان را نشان دهید...

هر روز زندگی‌ سرشار از اتفاقات منفی‌ و در عین حال فرصتیست برای تلاش بیشتر. به فرزندتان همیشه نقاط قوت مسائل را بگویید و نیمه پر لیوان را نشانش دهید. نه به این معنا که تظاهر کنید یا امید واهی دهید، نکات مثبتی را که می‌بینید برای او هم توضیح دهید.

 

11. دوستت دارم

هرچند توصیه‌ای ساده به نظر خواهد رسید، ولی‌ بسیاری از والدین تصور می‌‌کنند که با هر عملشان در حال نشان دادن عشق خود نسبت به فرزند هستند. در حالی‌ که کودک به همان میزان نیاز به شنیدن حرف‌های محبت آمیز و اطمینان از احساس شما و تکرار "دوستت دارم" هاست.

12. خودم را دوست دارم...

به همان میزان که نیاز است به فرزندتان عشق بورزید، باید خودتان را بستایید و دوست داشته باشید. از ظاهر و روح خود مراقبت کنید چرا که دست کشیدن از خودتان، به معنای کاهش به مرور روحیه و شادی شماست که تاثیری مستقیم روی فرزندان خواهد داشت.

 

13. دوست دارم تو را تماشا کنم..

یکی‌ از مهمترین روش‌های حمایت فرزندان، علاقه نشان دادن به فعالیت‌هایی‌ است که آنها انتخاب می‌‌کنند. مثلا ورزش یا نمایش‌های مدرسه... هیچ کدام آنها را از دست ندهید.

14. مجبور نیستی‌ با همه دوست باشی‌...

بسیار مهم است که فرزند شما بداند نیازی نیست دوستی‌ خود را در اختیار همه بگذارد. بچه‌ها موجوداتی پاک هستند که مهربانی آنها را آسیب پذیر می‌‌کند. باید به آنها تفاوت میا‌‌ن مهربان بودن و ساده اعتماد کردن را بیاموزید.

 

15. عشق من بی‌ قید و شرط است...

بسیار مهم است که فرزندتان عشق شما را بدون مرز و حد و شرط احساس کند. نباید چنین به او تلقین شود که در صورت خوب یا با کفایت بودن عشق شما را به دست می‌‌آورد.

16. اشکالی نداره...

در شکست‌ها یا اشتباهات کودک، به او اطمینان خاطر دهید همه چیز خوب است و شکست آخر راه نیست، باید دوباره و بیشتر تلاش کند.

 

17. مقایسه نکنید...

هرگز عشق خود به آنها را در اندازه‌ها یا مقیاس‌ها محدود نکنید. هیچوقت با مقایسه نگویید که تو را بیشتر از ... دوست دارم... همین موضوع سبب می‌‌شود که ارزش‌ها را بر اساس تفاوت‌ها طبقه بندی نکند و بیاموزد که هرکسی می‌‌تواند به اندازه کافی‌ خوب باشد.

18. از او سوال کنید...

وقتی‌ می‌‌بینید فرزندتان مشغول انجام کاری است، با پیش فرض بی‌ مفهوم یا بی‌ اهمیت بودن آن را ندیده نگیرید، حتما از او سوال کنید که چه می‌‌کند و چه هدفی‌ دارد. از این طریق می‌‌توانید بسیاری از قابلیت و مهارت‌های او را شناسائی کنید.

 

19. از انجام این کار خوشحالی؟

قبل از تشویق فرزندتان به انجام پروژه یا کار یا دنبال کردن حرفه و ورزشی، از او سوال کنید که از آن لذت می‌‌برد و احساس خوشحالی می‌‌کند یا نه. درگیر شدن با کاری که کودک از آن لذت نمی‌‌برند در فرایند تکامل او وقفه ایجاد خواهد کرد.

20. فراموش نکنید که رشد و بزرگ شدن یک پروسه است و نیاز به طی‌ شدن قدم به قدم دارد. پس، از کودک خود انتظار رفتار‌های فراتر از سن خود و در حد یک بزرگسال نداشته باشید و در حرف‌های خود به او تحمیل نکنید که "تو دیگه بچه نیستی‌". بگذارید پروسه به شکل طبیعی خود طی‌ شود.