این مترجم در گفت‌وگو با ایسنا درباره نقش نویسنده‌ها در استقبال مخاطبان ایرانی از آثار ترجمه اظهار کرد: من شناخت کاملی از داستان ایرانی ندارم، زیرا وقت نمی‌کنم همه کتاب‌های داستانی ایرانی را بخوانم. کار من چیز دیگری است. ولی به‌نظرم این مقایسه دور از انصاف است زیرا مترجمان معمولاً بهترین آثار ادبیات جهان را برای ترجمه انتخاب می‌کنند.
او تأکید کرد: آثار ترجمه‌شده با همه آثاری که در ایران منتشر می‌شود، قابل مقایسه نیست. در ادبیات هر مملکتی همه‌جور اثری با هر کیفیتی منتشر می‌شود؛ ولی بعید است مترجم یک اثر پایین‌تر از متوسط را برای ترجمه انتخاب کند. ترجمه کار پرزحمتی است و باید به زحمتش بیارزد. بنابراین، می‌بینید که مقایسه همه آثار داستانی نویسندگان ما با با بهترین داستان‌ها و رمان‌های دنیا که از طریق ترجمه وارد بازار نشر ما می‌شوند، کار درستی نیست.
دقیقی خاطرنشان کرد: در ایران سالانه حجم انبوهی از آثار داستانی تألیفی منتشر می‌شود که ممکن است لابه‌لای آن‌ها کتاب‌های خوبی هم باشد، و حتماً هم هست، اما پیدا کردن این کتاب‌ها در میان انبوهی از آثار برای مخاطب عام کار آسانی نیست. امکان دارد مخاطب سراغ آثار ایرانی هم برود اما، به خاطر نداشتن شناخت کافی از نویسنده‌ها و کارهای‌شان، شاید نتواند آن‌چه را می‌خواهد پیدا کند و از داستان ایرانی مأیوس شود.
این مترجم اظهار کرد: داستان‌ها و رمان‌هایی که ترجمه می‌شوند شناخته‌شده‌تر هستند و تأیید جهانی پشت‌سرشان وجود دارد. البته در حوزه ترجمه هم با انبوهی از آثار مواجه هستیم و کیفیت ترجمه خیلی مهم است. این‌جا هم یک سردرگمی وجود دارد.
او درباره تأثیر رسانه‌ها بر استقبال مخاطبان ایرانی از آثار ترجمه‌شده نیز گفت: رسانه‌ها زمانی تأثیرگذار هستند که مخاطب داشته باشند. متأسفانه رسانه‌های مکتوب ما مخاطبان خود را تا حد زیادی از دست داده‌اند. رسانه‌های ما برای یک جمعیت 80 میلیونی وضع اسف‌باری دارند و در نتیجه تأثیرگذای‌شان نمی‌تواند چشم‌گیر باشد.
