استقبال-از-آثار-ترجمه

نورا حق‌پرست با انتقاد از برخی نویسنده‌ها می‌گوید: جای بسیاری از موضوعات در ادبیات کودک و نوجوان ما خالی‌ است و ادبیات ما بیشتر نصحیت‌گونه است، اما در آثار ترجمه بچه‌ها خودشان را بهتر پیدا می‌کنند.

مژگان کلهر می‌گوید: معمولا جشنواره‌ها کتاب‌های تألیفی را انتخاب نمی‌کنند؛ انگار دست‌شان می‌لرزد به نویسنده‌ها جایزه‌ بدهند.

فرهاد حسن‌زاده با بیان این‌که ماشین ادبیات ما به درستی کار نمی‌کند می‌گوید: از وضعیت و شرایط ادبیات کودک و همچنین نشر راضی نیستیم.

احمد اکبرپور با انتقاد از روند توزیع کتاب در شهرستان‌ها می‌گوید: در شهرستان‌ها کتاب‌فروشی‌ها کتاب‌های ترجمه را تهیه می‌کنند و به آثار داخلی توجهی ندارند. غرب‌زدگی در حوزه کتاب از سر و روی‌مان می‌بارد و خودباخته شده‌ایم.

مجید راستی می‌گوید: اگر بهترین‌های تولید داخلی‌ خودمان را با بهترین‌های ترجمه مقایسه کنیم، از آن‌ها کمتر نیستیم و در کنار هم قرار داریم.

طاهره ایبد با بیان این‌که فضای ادبیات کودک و نوجوان دچار مافیای انحصارطلبانه شده است، می‌گوید: این مافیا باعث به انزوا راندن برخی آثار می‌شود.

مجید عمیق می‌گوید: ما به شکل لنگه کفش کتاب تولید می‌کنیم. اما کشورهای خارجی به صورت سلسله‌وار و مجموعه‌ای کار می‌کنند.

مصطفی خرامان با بیان این‌که نویسنده‌های ما سهل‌انگاری می‌کنند، می‌گوید: معلوم نیست حرف حساب برخی از نویسنده‌ها چیست و چه چیزی می‌خواهند بگویند. برخی از کتاب‌های ایرانی ایراد شکلی و محتوایی دارند و این باعث شده جذابیت‌ کتاب‌ها از بین برود.

رضی هیرمندی از دلایل این موضوع می‌گوید که چرا مخاطبان ما بیشتر جذب ادبیات خارجی شده‌اند.

عباس‌ جهانگیریان می گوید: زمانی که بچه‌های‌مان دانش‌آموز بودند، کتاب‌های بسیار بدی به دست‌شان دادیم و آن‌ها را از آثار ایرانی زده کردیم؛ در واقع یک‌ جورهایی از آثار ایرانی گریز دارند.