استقبال-از-آثار-ترجمه

محمدرضا شمس با بیان این‌که در ادبیات‌مان تنوع ژانری نداریم، می‌گوید: نویسنده‌های ما می‌ترسند تجربه‌های جدید داشته باشند و خود را به‌روز کنند که این موضوع به ادبیات‌مان لطمه می‌زند و مخاطبان را از دست می‌دهیم.

میترا الیاتی می‌گوید: هراسی به دلمان راه ندهیم از انتشار کتاب‌های گوناگون ادبی در حوزه ترجمه به تصور این‌که ممکن است جای کتاب‌های تالیفی ما را در ویترین کتاب‌فروشی‌ها تنگ کنند.

امیرحسین خورشیدفر می‌گوید: ناشران بیشتر به خاطر پرستیژ نشر سراغ داستان ایرانی می‌روند و برای‌شان مهم نیست که این کتاب‌ها به فروش برود.

فرهاد کشوری می‌گوید: ما در داستان‌نویسی غول‌هایی چون داستایوسکی و تولستوی و چخوف و فاکنر نداریم. تقصیر ما نیست. از کم‌کاری نویسندگان هم نیست. غربی‌ها در اقبانوس شنا می‌کنند و ما در دریا.

مژده دقیقی می‌گوید: مقایسه استقبال از آثار ترجمه در مقابل آثار ایرانی دور از انصاف است زیرا مترجمان معمولاً بهترین آثار ادبیات جهان را برای ترجمه انتخاب می‌کنند.

رسول آبادیان می‌گوید: بازار کتاب از کتاب‌های بنجل پرشده‌ است و کتاب‌های خوب در بین این آثار دیده نمی‌شوند.

علیرضا محمودی ایرانمهر با بیان این‌که "ادبیات داستانی در کشور ما سابقه چندانی ندارد" می‌گوید: رقابت برابری بین ادبیات داستانی در ایران و غرب نیست و نمی‌توانیم بگوییم که چرا ما ضعیف‌تر می‌نویسیم زیرا این فاصله نجومی است.

محمد حسینی با انتقاد از حرف‌های قهوه‌خانه‌ای درباره ادبیات می‌گوید: کتاب‌های ترجمه ویترین محدود عرضه کتاب را اشغال می‌کنند و هر روز جا برای ادبیات فارسی کوچک و کوچک‌تر می‌شود.

علی‌اکبر والایی با بیان این‌که باید ذائقه مخاطبان ایرانی را تغییر دهیم، می‌گوید: رویکرد مخاطبان ایرانی بیشتر به ترجمه است و اگر رویکردشان را تغییر دهیم بیشتر به سمت تألیف می‌روند.

«کامران پارسی‌نژاد» ساکن بودن ادبیات، حمایت نشدن ادبیات از طرف مسئولان و اشراف نداشتن نویسنده‌های ایرانی بر ادبیات کلاسیک و این‌که نویسنده‌ها حرفی برای گفتن ندارند، از دلایل استقبال مخاطبان ایرانی از آثار ترجمه می‌داند.