روزی که «ناگا یوشی» شیمیدان بزرگ ژاپنی شیشه را کشف کرد شاید از اثرات کشنده و مهلک این ماده روانگردان بی‌خبر بود.
به گزارش ، آرمان نوشت: شیشه بازار خوبی دارد؛ برای سوداگران‌مرگ چه تفاوت دارد شیشه بفروشند و در پی آن مصرف‌کنندگان را دچار عوارضی مانند ارتکاب به قتل‌های دلخراش و دردناک، توهمات آزاردهنده، بی‌خوابی، پرخاشگری‌های مداوم، بدبینی و افسردگی کنند یا معتادان در اثر استفاده از مواد‌سنتی، خمار و خانه‌نشین شوند. به گفته قائم‌مقام دبیرکل ستاد مبارزه با موادمخدر از رتبه دوم مصرف شیشه به رتبه سوم رسیده‌ایم. تصور آنکه در میان 196 کشور دنیا رتبه‌سوم مصرف شیشه را داریم، تکان‌دهنده است. باتوجه به اثرات مهلک و برگشت‌ناپذیر مصرف‌شیشه نیاز است مسئولان ذی‌ربط هرچه سریع‌تر نسبت به مصرف این ماده‌مخدر در میان اقشار مختلف جامعه دست به کار شده و شیوه‌های علمی و کارشناسی‌شده را بیش از پیش به کار بگیرند.
جوانی گوهر نابی است که اعتیاد آن را به منجلاب تباهی می‌کشاند، سال‌هاست از مضرات و معایب وحشتناک و غیرقابل بازگشت و باور اعتیاد می‌گوییم، اما هرساله آمار معتادان نجومی‌تر می‌شود. مسئولان بیکار ننشسته‌اند، موانع مبارزه با موادمخدر بسیار زیاد است و شمردن آنها با انگشتان دست امکان‌ناپذیر است. دلایل مختلف غیرارادی بروز اعتیاد دلیلی بر بی‌توجهی مسئولان و مردم به این معضل خانمان‌برانداز نیست؟ سهم من یا شما از کاهش اعتیاد چیست؟ سال‌هاست از سهم مسئولان و دولت می‌گوییم اما آگاهی شهروندان، قدرت عمل و اختیار آنها در مقابله با اعتیاد چه میزان است؟ قطعا اگر تمام کاسه و کوزه‌ها را بر سر مسئولان و دولت بشکنیم ایده راحت و بهتری است، اما بهتر برای که؟ برای جامعه‌ای که سال‌هاست بار سنگین و نفسگیر اعتیاد را به دوش می‌کشند؛ قطعا هیچ‌جامعه‌ای از گسترش اعتیاد در جامعه خود سود نمی‌برد. بنابراین « سهم من از پیشگیری اعتیاد» چقدر است؟
گام اول پیشگیری است
قائم‌مقام دبیرکل ستاد مبارزه با موادمخدر با بیان اینکه بهتر بود مجلس قبل از اینکه به بحث قاچاقچیان ورود پیدا کند، به پیشگیری بپردازد، ادامه داد: زمانی در مصرف ماده‌مخدر شیشه رتبه دوم جهان را داشتیم، اما امروز این رتبه به سوم رسیده است. در سال 2006 جهان 208میلیون مصرف‌کننده مواد مخدر داشت که این میزان در پایان سال 2015 به 255میلیون رسیده است. سردار علی مویدی با بیان اینکه میانگین نرخ شیوع اعتیاد در ایران از 39.5درصد کمتر است، افزود: در سال‌های 2009 تا 2017 بیش از 345 نوع مواد روانگردان جدید در دنیا شناسایی شده است و در حال‌حاضر بیش از 700 نوع مواد روانگردان در جهان وجود دارد.
او تصریح کرد: در سال 2001 حدود هفت‌هزار و 606 هکتار زمین در افغانستان زیر کشت رفته بود که این میزان در سال 2017 به بیش از 328هزار هکتار رسیده است و کشور ما نیز که در کنار کانون تولید عظیم مواد مخدر قرار گرفته و قطعا از این افزایش کشت تاثیر می‌گیرد. مویدی گفت: در سال 90 تحقیقی در کشور انجام شد و مشخص کرد که در ایران 9.6درصد مصرف‌کننده وجود دارد، اما این میزان در سال 94 به 39.5درصد رسید. قائم مقام دبیرکل ستاد مبارزه با مواد مخدر با اشاره به برنامه‌های این ستاد در سال 97 گفت: تلاش شده تا اقدامی متمرکز بر علم درباره اعتیاد انجام شود؛ امروز تمرکز بر اجتماعی کردن مبارزه با موادمخدر مدنظر ما است. مویدی خاطرنشان کرد: اقدامات پیشگیرانه برای مقابله با اعتیاد افزایش یافته و در سطح محلات، مدارس و نیروهای‌مسلح آموزش داده شده است. او با اشاره به اینکه در سال 1961 قانون مبارزه با مواد‌صنعتی در سازمان ملل وضع و در سال 1971 تکمیل شد، افزود: از آن زمان تاکنون هنوز مجلس نتوانسته قانونی را تکمیل کند.
گزارش‌عملکرد بس است، ارزیابی کلان کنید
یک کارشناس اعتیاد با اشاره به لزوم تفکیک مصرف موادمخدر صنعتی و روانگردان‌ها از یکدیگر، می‌گوید: مصرف موادمخدر و روانگردان دو موضوع جداگانه است، در موردمصرف موادمخدر متاسفانه رتبه اول مصرف را داریم اما در مورد روانگردان‌ها وضعیت به‌گونه‌ای دیگر است. سعید صفاتیان می‌افزاید: بر اساس آمار سال 91 نشان می‌دهد که 25درصد از مصرف‌کنندگان مواد در کشور مصرف‌کننده شیشه هستند، اما در سال 95 این رقم به 9درصد از آمار مصرف‌کنندگان موادمخدر در کشور رسیده است. در واقع 15درصد از میزان مصرف شیشه کاهش یافته است. سوال این است که این اقدام خوب است یا بد. معتقدم این اقدام خوب است زیرا شیشه عوارض بیشتری به ویژه در زمینه اجتماعی و روانی نسبت به ماده‌مخدر تریاک دارد.
این ماده مخدر شخص را از بین می‌برد و هیچ‌کارکرد و عملکرد اجتماعی ندارد. او می‌افزاید: مصرف‌کنندگان تریاک اختلال عملکرد اجتماعی، رفتاری و شخصیتی ندارند، اما معتادان به شیشه دچار توهم، اضطراب و مشکلات روانی متعدد می‌شوند و از نظر خانوادگی، شغلی و اجتماعی دچار دردسرهای بسیاری می‌شوند. او خاطرنشان می‌کند: نیازمند ارائه برنامه‌های جدید در این حوزه هستیم. هدف ارائه برنامه‌های خارق‌العاده برای مبارزه با موادمخدر است، زیرا اگر با این شرایط و برنامه‌های فعلی قصد پیشروی داشته باشیم، آینده درخشانی در این حوزه نخواهیم داشت و دچار بحران در حوزه موادمخدر می‌شویم. صفاتیان تاکید می‌کند: در وهله اول باید ارزیابی از فعالیت سیستم‌های مقابله با موادمخدر، کاهش تقاضا و برنامه بین‌المللی پیشگیری و درمان داشته باشیم. این ارزیابی به ما می‌گوید برنامه‌های ما به چه میزان موفق بوده است بر آنها سرمایه‌گذاری کنیم و برنامه‌های ناموفق را حذف کنیم.
نظارت در حوزه موادمخدر باید قوی‌تر شود. صفاتیان خاطرنشان می‌کند: متاسفانه امروز اعتماد مردم نسبت به مبارزه با موادمخدر کم شده و این کاهش اعتماد از اجتماعی شدن برنامه کاهش اعتیاد جلوگیری می‌کند. او می‌افزاید: اجتماعی کردن مبارزه با موادمخدر اقدام خوبی است، اما تا زمان وجود بی‌اعتمادی در میان مردم امکانپذیر نیست، زیرا مردم میزان مسئولیت خود را در این حوزه بالا نمی‌برند. صفاتیان می‌گوید: مدیریت در حوزه موادمخدر باید شجاعانه برنامه‌های جدید دهد، این برنامه‌ها باید قابلیت ارزیابی و اجماع نظر متخصصان را داشته باشند و به بازگویی مشکلات بسنده نکنند.
او خاطرنشان می‌کند: برنامه‌های مبارزه با موادمخدر سالانه حدود 40هزار‌میلیارد تومان به اقتصاد کشورمان ضرر وارد می‌کند و بودجه‌ای 250میلیارد تومانی نیز برای آن داریم. این بودجه کم است اما می‌توان با آن کارهای بزرگی انجام داد. مدیران باید نقدپذیر باشند، میان ارزیابی‌های سیستم کارشناسی و واقعیت جامعه فاصله وجود دارد. در بند 57 برنامه ششم توسعه به کاهش 25درصدی اعتیاد در طی پنج سال توسط دولت اشاره شده است، اما برنامه‌های کنونی این 25درصد را محقق نمی‌کنند، زیرا اکنون دچار رشد اعتیاد هستیم. بنابراین رشد باید متوقف شود تا بتوان هرساله میزان اعتیاد را پنج‌درصد کاهش داد. در کمتر کشوری مانند ایران رئیس‌جمهور رئیس ستاد مبارزه با موادمخدر است؛ بنابراین نیازمند سیستم پیگیری دقیق مصوبات ستاد مبارزه با موادمخدر هستیم، زیرا اجرای مصوبات خوب این ستاد در استان‌ها دچار چالش است. موازی‌کاری و جزیره‌ای دیدن اعتیاد مشکلات زیادی در حوزه پیشگیری به وجود آورده است و باید سریع‌تر برنامه‌ها را با حجم و گستره زیاد اجرا کنیم. صفاتیان خاطرنشان می‌کند: دانش‌آموزان اطلاعات غیرواقعی درباره اعتیاد از فضاهای مجازی می‌گیرند و آموزش‌وپرورش وظیفه ارائه اطلاعات دقیق و بهتر را دارد. آموزش و پرورش، وزارت ارشاد و مطبوعات ارکان اصلی اطلاع‌رسانی به مردم هستند. صدا و سیما در حوزه اعتیاد تنها گزارش عملکرد می‌دهد و اجازه نقد و ارزیابی کلان از شرایط موجود در این رسانه داده نمی‌شود.
