به گزارش خبرگزاری مهر، حسین اسرافیلی با بیان اینکه شعر اعتراض از دیرباز در ادبیات کشورمان حضور داشته است، اظهار کرد: سنایی اشعار اعتراض‌آلود زیبایی در نقد روزگار خود سروده است؛ حتی وقتی حاکم شهر از او می‌خواهد که درباره دین و مذهبش توضیح دهد، از آنجا که حاکم با شیعیان ضدیت داشت، سنایی مثنوی زیبایی را در توصیف عقاید خود و تایید شیعه می‌گوید و برای حاکم می فرستد و پس از آن از شهر فرار می‌کند.
وی در ادامه گفت: شعر اعتراض همیشه دوشادوش شعر عاشقانه کشور پیش آمده و در دوران‌های مختلف حضور پررنگی داشته است. در شعر روزگار ما هم، در قالب‌های نیمایی، سپید و کلاسیک اشعار اعتراضی بسیاری وجود دارد.
اسرافیلی با تاکید بر اینکه در روزگار معاصر، شعر اعتراض همچون گذشته با زبان و در قالبی فاخر بیان نمی‌شود، عنوان کرد: متاسفانه شعر اعتراض در دهه‌های اخیر، به زبان عامیانه و قهوه‌خانه‌ای و فاقد ارزش شعری تبدیل شده است؛ البته باز هم شاعرانی هستند که شعرهایشان ارزشمند است و اعتراض جامعه را به زبان می‌آورند. متاسفانه بسیاری از شاعران تنها به دغدغه‌های شخصی‌شان در شعر اعتراض توجه نشان می‌دهند و دغدغه‌ها و مسائل جامعه را نمی‌بینند.
اسرافیلی اظهار داشت: شعر اعتراض در طنز نیز باید بیشتر نمود داشته باشد. طنزهای ما نوعی شوخی و خنداندن صرف مخاطب شده است. طنز باید رگه‌های اعتراضی عمیقی داشته باشد که مانند شمشیر اثرگذار باشد.
