میکروبی است که زیر پوست بدن ریشه کرده و مانند دانههای پسته یا تقریباً مثل توت، درشت شده و برآمدگی به هم میزند و در اوایل خارش دارد، بعداً از شدت خارش به مرور کاسته میشود و به ازدیاد آن میافزاید. اغلب در پشت گردن، ران پا، پشت انگشتان دست و ماهیچهی پا مکان رشد و نمود این میکروب میباشد، تاکنون اقسام آن به چندین رقم رسیده است که همهی آنها زادهی یک میکروب
سل پوستی میباشد.
طرز معالجهی آن بسیار آسان است: 4 مثقال سفیدآب قلع را نرم بسایید و با 2 گرم مرکوروژ مخلوط کرده، بعد با روغن وازلین و یا پیه بز ضماد کنید و بر روی زخمها بگذارید. اگر این عمل چندین بار تکرار شود، به کلی ریشهی آن سوخته و از بین خواهد رفت.
* شاهتره را با گل هماض، گل ریواس و گل تاج خروس به نسبت مساوی نرم ساییده، بعد با آب لیمو خمیر کرده، بر روی زخم بمالید.
* سماق،
کرفس و خرفهی تازه را با آب گشنیز خمیر کنید و بر موضع بمالید.
* گل خطمی را بجوشانید و در یک لیتر آب جوشیده شدهی آن 2 مثقال اسید بوریک داخل کرده و زخم ها را کاملاً با آن شستشو دهید، بسیار مفید است.
*
کاسنی تازه، خرفهی تازه،
پوست هندوانهی تازه و برگ
کاهو تازه را به مقدار مساوی بکوبید و بر روی زخمها بگذارید.
* روغن خاکستری را با مغز قلم گاو مخلوط کرده و روزی 3 بار بر روی زخمها بمالید، نافع است.
* ماست را با باروت خمیر کرده و روزی پنج مرتبه بر روی زخمها بمالید (ماست 50 گرم و باروت 10 گرم).
* عناب، گل بنفشه، شاه تره و گل خطمی را به مقدار مساوی نرم بسایید و با آب غوره خمیر کرده و به موضع زخمها بمالید و همه روزه به قدر نصف استکان آب غوره میل فرمایید.
* پوست نارنگی را با پوست نارنج خشک کرده، نرم بسایید و بعد هم وزن آن سفیدآب قلع اضافه کرده و با مغز قلم گاو خمیر کنید و روزی 3 بار بر روی زخمها بمالید.
* صبر زرد 1 مثقال، گلنار فارسی 1 مثقال و سفیدآب روی (اکسید دوزنگ)1 مثقال، همه را با هم مخلوط کرده و به وزن هر سهی آنها تخم خرفه اضافه کنید، بعد نرم بسایید، سپس با آب نارنج مخلوط کرده و بر زخمها بمالید.
منبع مقاله :
حاجی شریفی، احمد، (1395)، دائرة المعارف گیاه درمانی ایران، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ پازدهم.