عشاق در مناسبت‌ها‌ی مختلف به یکدیگر هدایایی با نماد قلب می‌دهند. اما، آیا تا به حال کنجکاو شده‌اید که نماد قلب از کجا آمده و منشا آن چیست؟
در سراسر جهان، نماد قلب نشانه‌ی عشقی رمانتیک و احساسی است و یافتن ریشه‌ی تاریخی آن کار سختی است. برخی بر این باورند که نماد قلب از شکل برگ‌های پیچک الهام گرفته شده. این یکی از فرضیه‌های این معمای تاریخی است، اما آیا واقعا صحت دارد؟
فرضیه‌های دیگری نیز در این رابطه وجود دارد. می‌دانیم که «فرضیه» ممکن است واقعی نباشد و تنها زاده‌ی تخیل انسان باشد. اما با این حال دانستن این فرضیه‌های حیرت‌انگیز برای ما جالب خواهد بود. در ادامه با بنیتا همراه باشید.
فرضیه‌ی اول در مورد شکل‌گیری نماد قلب و منشا اصلی آن، برگ‌های پیچک است که نماد وفاداری محسوب می‌شود. برخی دیگر بر این باورند که شکل این نماد از آناتومی انسان و اعضا و جوارح انسانی نشات می‌گیرد. عجیب‌ترین نظریه این است که قلب شبیه گیاهی تاریخی به نام سیلفیوم است که گونه‌ی غول‌پیکری از رازیانه است که گل‌های زردی دارد و در سواحل شمال آفریقا رشد می‌کرده. در یونان و روم باستان، از این گیاه به‌عنوان طعم دهنده و دارو استفاده می‌شده. این گیاه غول‌پیکر تاریخی، در درمان سرفه موثر بوده و از آن برای کنترل جمعیت نیز استفاده می‌شده. خواص ضد بارداری این گیاه باعث شده بود که نویسندگان و شاعران این گیاه را مورد ستایش قرار دهند.
محبوبیت این گیاه تا حدی زیاد بود که تا قرن یکم بعد از میلاد مسیح، این گیاه منقرض شد. شواهد می‌گویند که پوشش دانه‌ی این گیاه، شبیه قلب بوده. نکته‌ی جالب این است که عده‌ای فکر می‌کنند به خاطر ارتباط این گیاه با باروری و عشق مادی، نماد قلب از آن ریشه گرفته. این گیاه در شهر باستانی سایرِن، سیلفیوم به صورت انبوه کشت می‌شد و به همین خاطر پولشان به شکل قلب بود.
به خاطر وجود شواهد تاریخی از این ماجرا و وجود سکه‌هایی که قلب روی آن‌ها حک شده، این نظریه تا حد زیادی قانع کننده‌تر از سایر فرضیات به نظر می‌رسد، اما با این حال نظریه‌ی دیگری نیز وجود دارد که قانع کننده‌تر و منطقی‌تر به نظر می‌رسد. نظریه پردازانی مانند پیِر وینکن و مارتین کمپ نظریه‌ی دیگری را مطرح می‌کنند که قابل تامل است. آن‌ها باور دارند که ریشه‌ی این نماد، به نوشته‌های جالینوس و ارسطو برمی‌گردد. توصیفی که جالینوس و ارسطو از قلب انسان کرده بودند، نشان می‌داد که قلب دارای سه دریچه است و وسط آن فرورفتگی وجود دارد. براساس این نظریه، نماد قلب زمانی به وجود آمد که هنرمندان و دانشمندان قرون وسطی سعی کردند متون پزشکی باستان را به تصویر بکشند. در قرن چهاردهم، فیزیک‌دان ایتالیایی، گیدو-دا-ویگوانو، نقاشی‌هایی از آناتومی بدن به تصویر کشید که در آن قلب تا حد زیادی مشابه قلبی است، که ارسطو توصیف کرد. چون قلب به‌عنوان عضو مرتبط با احساس و لذت‌ها شناخته شده، احتمالا شکل توصیف شده از آن به عنوان نمادی برای عشق و احساسات برگزیده شده. استفاده از این نماد، در دوران رنسانس بسیار متداول شد. این محبوبیت حتی در هنرهای مذهبی آن دوره نیز مشهود است. به‌طوری‌که قلب مقدس مسیح، در نقاشی‌ها به همین شکل است و یکی از نمادها در بازی کارت، «دل» است. در قرون 18 و 19، این نماد تبدیل به درونمایه‌ی اصلی ولنتاین و کارت‌های تبریک آن شد.
می‌توانید طراحی‌های جالب ناخن به مناسبت روز ولنتاین را هم ببینید.
