به گزارش ایسنا، این شاعر در یکی از برنامههای جانبی در نمایشگاه کتاب ایلام اظهار کرد: دهه اخیر فصل استیلای جهان مجازی است. اینکه شعر به لحاظ کیفی رشد کرده بحث دیگری است، اما اقبال مردم به شعر بیشتر شده و این ماجرای دیگری است. امروز در هر تلفن همراهی میشود یکی دو شعر پیدا کرد. پیش از این شعر یا در کتاب بود یا در مطبوعات و همین باعث شده ریز و درشت و بد و خوب در هم آمیخته شود و اینکه چه کسی باید تمیز دهد هم ماجرای دیگری است.
او همچنین گفت: شاعران طنز پرداز کار بسیار سخت و دشواری دارند و چه بسا ما داریم روزنامههایی که با یک شعر یا کاریکاتور از ادامه فعالیت محروم شدهاند و این نشاندهنده ظرافت و حساسیت بالای این حوزه است.
بیابانکی با تاکید بر اینکه طنز، موثر و در عین تاثیرگذاری خطرناک است، اضافه کرد: از آنجاکه سروکار طنزپرداز با خط قرمز است، اساسا شوخی کردن با اینها همیشه مخاطبپسند بوده و ربطی هم به دوره ما ندارد.
این شاعر و طنزپرداز با اشاره به اینکه چهار حوزه یا دستمایه در طنز وجود دارد که مخاطبپسند است و همیشه درباره آنها، حتی در قرن چهار هجری شعر گفته شده است، بیان کرد: حوزه اخلاقیات، اقوام، اعتقادات و سیاست از اصلیترین چیزهایی است که شاعران با آنها شوخی میکنند. اینکه شاعر چقدر در این حوزهها شعر بگوید که توهین نباشد و عامهپسند هم باشد به تجربه و تسلط به کلام وی بستگی دارد. البته معیار و الگوی ما شاعران طنزپرداز باید حافظ و مولانا و سعدی باشد.
او با تاکید بر اینکه شاعر آزاد است درباره این موضوعات شعر بگوید اما وقتی بحث انتشار آنها باشد، باید چارچوبهای قانونی را رعایت کند، اضافه کرد: برخی از واژه سانسور برای نشر شعرها استفاده میکنند که اعتقاد دارم واژه خشنی است و مناسب فضای شعر نیست. باید بگوییم شعرها باید تحلیل محتوا شوند و حداقلها را باید رعایت کنیم.
بیابانکی گفت: شعر طنز باید جوری باشد که در هر جایی بتوان آن را ارائه کرد یا به عبارتی بلاغت داشته باشد. شعر سفر میکند و جاهایی میرود که نباید برود، پس باید جوری شعر گفت و نوشت که اگر رهبر انقلاب هم شعر ما را خواند به شعر ما علاقهمند شود و این سختی کار شاعران طنز را نشان میدهد.
این شاعر و طنزپرداز با تاکید بر اینکه به نظرم دهه اخیر به لحاظ ادبی یک جورهایی دهه طنز است، بیان کرد: ما همه چیز را آزمودیم. بعد از انقلاب طنز آخرین قلهای بود که توسط شاعران کشور فتح شد. ما در جامعهای زندگی میکنیم که با هر چیز تلخ و شیرین شوخی میکنیم و این یک فرصت است. این اتفاق نشاندهنده ظرافت زبان و فرهنگ ماست. استقبال از شعر طنز نشاندهنده وجود خلا در این زمینه است و لازم است شاعران بزرگ بیایند و در این زمینه بیشتر کار کنند .