«مرگ استالین» یک کمدی سیاه به کارگردانی آرماندو اینوچی است که داستان مرگ جوزف استالین، و اتفاقات پس از آن را با طنز خاصی به تصویر می‌کشد.
درگذشت ناگهانی استالین افراد شاخص کرملین را مضطرب کرده است؛ آن‌ها که هنوز مرگ رهبرشان را کاملا باور نکرده‌اند، به محض دیدن جنازه‌ی او شروع به نقشه کشیدن کرده تا از موقعیت پیش آمده نهایت استفاده را ببرند. در «مرگ استالین» هر کس نقش خود را به بهترین نحو اجرا می‌کند و هیچ بازی ضعیفی دیده نمی‌شود:
مولوتف (مایکل پالین) فردی بی‌اراده با صورتی غمگین و مهربان است که ازدواج و ارزش انسانی خودش را فدای استالین کرده؛ کروشکوف (استیو بوشمی) که در ابتدا فردی مضطرب و شوخ‌طبع به نظر می‌آید، رفته رفته به یک بازیگر سیاسی بی‌بدیل تبدیل می‌شود؛ دختر استالین، سوِتلانا (آندره‌آ ریسبرو)، نمی‌داند بعد از مرگ پدرش چه کاری باید انجام دهد و برادر بی‌عرضه‌اش (روپرت فرند) نیز تنها مایه‌ی خنده‌ی سایرین و صد البته تماشاگران است. مارشال ژوکوف (جیسون آیزاک) نیز یک «مرد عمل» است علاوه بر حضور داشتن در خنده‌دارترین صحنه‌های فیلم، در مهم‌ترین بخش آن نیز حضور دارد.
بِریا (سایمون راسل بیل) مردی بی‌نهایت ظالم و شخصیتی کاملا منفی است، البته این بدان معنا نیست که سایر شخصیت‌های اصلی فیلم منفی نیستند؛ همه‌ی آن‌ها در ظلم و وحشتی که استالین به وجود آورده بود نقش داشتند، ولی اقدامات بریا آنچنان شنیع هستند که مخاطب بقیه‌ی شخصیت‌های داستان را به چشم فرشته خواهد دید! اعمال غیر انسانی و ظالمانه‌ی بریا همان چیزی است که طنز فیلم را کامل می‌کند.
آرماندو اینوچی با استفاده از سبک خاصی به سراغ شوروی و وقایع مربوط به آن رفته؛ او نشان می‌دهد که عاقبت اشتباهات سیاسی در آن زمان فقط شامل شرمسار شدن در برابر رسانه‌ها نبوده، و در اکثر مواقع با گلوله پاسخ داده می‌شده است. بخش‌های طنز و جدی این فیلم به یک اندازه تاثیر گذار هستند و مخاطب را به فکر فرو خواهند برد…
بد نیست بدانید که اکران فیلم «مرگ استالین» در روسیه ممنوع شده است و پلیس موسکو حتی به سینمایی که این فیلم در آن در حال پخش بود، یورش برد و آن را تعطیل کرد. وزیر فرهنگ روسیه نیز شخصا از آن سینما شکایت قانونی کرده است!