به گزارش خبرگزاری مهر، جلسه نقد و بررسی مجموعه‌داستان «شهر برج و مه» نوشته آرمان صالحی با حضور جمعی از علاقه مندان به داستان نویسی، عصر دیروز جمعه 18 اسفند در کافه صور برگزار شد.
در این جلسه ابتدا صالحی بخش‌هایی از داستان «شهر برج و مه» را برای حاضران قرائت کرد. سپس امیرحسین خورشیدفر، داستان‌نویس و منتقد ادبی، به تحلیل داستان‌های آرمان صالحی پرداخت و در ابتدا از دو جریان اصلی داستان‌کوتاه‌نویسی در ادبیات جهان یاد کرده و گفت: یکی جریانی که مبتنی بر ضربه‌ی حسی واحد در داستان است، عمدتاً جزئی‌نگر و عینی‌گراست و نسبت به رمان و گونه‌های دیگر تا حدی از بوطیقای مستقلی برخوردار است که می‌توان آن را تدریس کرد و انتقال کرد، و دیگری جریانی ایده‌محور است که نمونه‌های آن را در داستان‌های کوتاه بورخس و کالوینو می‌توان جست.
وی افزود: داستان‌های آرمان‌های صالحی در گروه دوم قرار دارند. آرمان صالحی از جمله نویسندگانی است که می توانند از هر چیز کوچکی داستانی خلق کنند.
در بخش دیگری از این جلسه، علی سطوتی‌قلعه، منتقد ادبی به مسئله وسواس و مازوخیسم در این داستان‌ها پرداخت.
سطوتی‌قلعه با اشاره به داستان‌های کوتاهی از جمال‌زاده، هدایت، آل‌احمد و صادقی که حول مضمون وسواس شکل گرفته‌اند، گفت: اتفاقی که در داستان‌های صالحی می‌افتد، این است که برخلاف نمونه‌های یادشده، وسواس دیگر موضوع نوشتن داستان نیست و به مکانیسم داستان‌نویسی تبدیل می‌شود.
این منتقد در ادامه گفت: صالحی مدام در خواندن داستان وقفه می‌اندازد و اجازه نمی‌دهد تاثیر آنی داستان کوتاه در یک نشست اتفاق بیفتد. مسئله او لذت‌بردن از داستان‌کوتاه نیست، بلکه پی گرفتن جریان میل است.
