به گزارش خبرگزاری مهر، فرشته طائرپور تهیه کننده فیلم سینمایی «خاله قورباغه» ساخته افشین هاشمی درباره چینش فیلم ها برای اکران نوروزی یادداشتی نوشته است.
در متن این یادداشت آمده است:
«یا حفیظ و یا امین
چهل مویز و یک قلندر
به زودی همه می بینیم که سرانجام از میان شانزده فیلم داوطلب اکران نوروزی، کدام فیلم ها –با تناسب و بی تناسب- به این موقعیت دست پیدا خواهند کرد،
به زودی همه می بینیم که هر فیلم، چه تعداد سینما در تهران و شهرستان ها در اختیار خواهد داشت.
به زودی همه می بینیم که کدام فیلم یا فیلم ها، با تکیه بر حمایت های بالادستی، علاوه بر سالن های سر گروه و گروهی که پخش کننده برایش فراهم می کند از امکانات ویژه، گسترده و تعیین کننده برخی نهادها نیز برخوردار خواهند شد.
به زودی همه می بینیم که چرا سایر فیلم های داوطلب از حضور در این میدان رقابت نابرابر کنار کشیدند و به اکران محدود و کم سالن آن هم در چند سانس متغیر تن ندادند.
به زودی همه می بینیم که تبلیغات چشمگیر میدانی سطح شهر از عرشه پل های هوایی گرفته و تا بیل بوردهای کوچک و بزرگ –بخصوص متعلق به ارگان های دولتی- در اختیار کدام فیلم یا فیلم ها قرار خواهند گرفت.
به زودی همه می بینیم که سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، چگونه با سخاوتی بی سابقه، مکرر و مکفی، به پخش آنونس ها و تیزرها و زیرنویس های تبلیغی کدام فیلم یا فیلم ها، آن هم در بهترین ساعات و لابلای پر بیننده ترین برنامه های خود خواهد پرداخت.
به زودی همه می بینیم برای کدام فیلم یا فیلم ها، امواج گسترده پیامک های مخابراتی جهت تایید و تبلیغ به راه خواهد افتاد.
به زودی همه می فهمیم که اکران نوروز 97، مانند اغلب سال های رفته حکایت یک مویز و چهل قلندر خواهد بود یا قرار است با کاربرد ضرب المثل چهل مویز و یک قلندر هم آشنا شویم.
این تلنگر، بی شک مشکل اکران فیلم «خاله قورباغه» را که از مدت ها پیش خود را برای شاد کردن بچه ها در ایام عید آماده کرده بود حل نمی کند اما ای کاش به صاحبان سالن های دولتی و مصادره ای، صدا و سیما و دست اندرکاران جریان های تبلیغاتی، معرفت و انصاف بیشتری بدهد تا صرفا در اختیار یکی و نصفی فیلم نباشند و برای همه فیلم های اکران نوروزی نقشی حامیانه ایفا کنند.
فیلم «خاله قورباغه» من هم به یاری خدا بماند برای وقتی که ایام، ایام عزا و عبادت و امتحانات و... نباشد و فیلمسازان ویژه یک دل سیر از اکران بهره برده باشند و یا شاید هم وقتی که بالاخره یک گروه سینمایی برای فیلم های کودک –به رسم دهه شصت- تشکیل شده باشد با سهمی اندک و غیرقابل انتقال به فیلم های بزرگسالان؛ ولو خیلی فاخر.
من این حروف چنان نوشتم که غیر ندانست، تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی
فرشته طائرپور- اسفند 96».
