به گزارش الف او درباره فیلم‌های دیگری مثل «عرق سرد»، «مغزهای کوچک زنگ زده» و «کامیون» هم اظهار نظر کرده است. بخش‌هایی از حرف‌های او در گفت‌وگو با ماهنامه «نزدیک» را بخوانید:
- شما کافی است فیلم‌های امسال را با فیلم‌های سال قبل مقایسه کنید. بعضی از فیلم‌ها به‌رغم تمام تلخی‌ها و سیاهی‌ها امیدوارانه تمام می‌شوند. مثلا «مغزهای کوچک زنگ‌زده» را ببینید که فیلمساز در انتهای فیلم چطور از دل یک لجن و کثافت امید و نور را بیرون می‌کشد یا حتی فیلم «اتاق تاریک» هم چنین مسیری را طی می‌کند.
- «لاتاری» یک اسطوره غیرت می‌ساخت و من از این جهت فیلم را خیلی دوست داشتم؛ اما آن بخش پایانی را که قهرمانان فیلم به دوبی می‌روند و رسما یک شیخ عرب را می‌کشند نمی‌پسندم... یادتان باشد که فضای جهانی کاملا علیه ماست و مدام برای ما فضاسازی می‌کنند. ما ابدا نباید نگاهمان این باشد که فکر کنیم تولیداتمان داخلی هستند. نه اصلا این طور نیست. باید فکر کنیم که در عرصه بین‌المللی محصولاتمان تولید معنا می‌کنند و می‌توانند تصاویری را که جریان غالب رسانه‌ای غرب از ما می‌سازد تائید یا رد کنند. من شخصا لاتاری را دوست داشتم؛ اما بخش پایانی آن قابل دفاع نیست. ما دشمنان جدی جهانی داریم که این فیلم را بهانه قرار می‌دهند تا بگویند که ما خشونت را گسترش می‌دهیم و حتی ممکن است سفیر ما را در کشورهایشان احضار کنند و … به نظرم کلیت فیلم بسیار خوب است و اگر این ملاحظه نبود هیچ مشکلی نبود.
- «عرق سرد» با اینکه نظرم به لحاظ محتوا نقص دارد؛ اما فیلم بسیار خوش‌ساختی است. امیرجدیدی بازی فوق‌العاده و موثری دارد.
- «کامیون» را بیشتر به لحاظ مضمون پرقدرت و خوبی که درباره جامعه کرد داشت انتخاب کردیم. یک کرد غیرتمند ایرانی که از ناموس دیگری حمایت می‌کند. اتفاقا در بخش فیلمنامه درباره چند فیلم بحث‌های مفصلی داشتیم که انتخاب هم خیلی سخت بود و به همین خاطر تصمیم گرفتیم دو سیمرغ بدهیم.
- در بخش کارگردانی نه می‌توانستیم حاتمی‌کیا را که یک فیلم هالیوودی ساخته نبینیم و نه کار فوق‌العاده توکلی در «تنگه ابوقریب» قابل صرف‌نظر بود.
- در کل حاتمی‌کیا برای سینمای ما یک فرصت است. او در «به وقت شام» هم یک اسطوره ایرانی می‌سازد و هم برای حضور ایران در سوریه معناسازی می‌کند و در دل این فرآیند به مردم نشان می‌دهد که داعش کیست و با چه جریان و تفکری طرفیم و این کار را خیلی خوب انجام داده است.
