حسینی: هموطنم آمده بود که فقط من را بزند!

به گزارش "ورزش سه"، نام پیمان حسینی را به عنوان یکی از سمبل های فوتبال ساحلی در خاطر داریم. گلر خوش چهره و خوش اندام فوتبال ساحلی ایران که به همراه نفراتی همچون محمد احمدزاده، مسلم مسیگر، فرید بلوک باشی و ... نسل طلایی این ورزش را در ایران شکل دادند. 

پیمان حسینی که بهترین گلر حال حاضر دنیا محسوب می شود و تقریبا تمام عناوین ریز و درشت چهانی را از آن خود کرده است این روزها با پیراهن تیم لوکوموتیو مسکو در جام اوراسیا شرکت کرد و در نهایت توانست به عنوان بهترین گلر رقابت ها، جام قهرمانی را بالای سر ببرد. 

این هم یک قهرمانی دیگر

به همراه تیم روسی در کاپ یزد حضور داشتم. این مسابقات از کیفیت بالایی برخوردار بود و به غیر از تیم لوکوموتیو مسکو، تیم های گلساپوش یزد، لوانته و کاتانیای اسپانیا در آن حضور داشتند و در نهایت ما توانستیم به عنوان قهرمانی دست پیدا کنیم و من هم به عنوان بهترین گلر رقابت ها اتفاق شدم. 

از جان مایه گذاشتم تا بهترین گلر جهان شوم

سعی کردم تمام عناوین مهم دنیای فوتبال را به دست بیاورم. برای رسیدن به این اتفاقات و افتخارات تلاش زیادی کردم و از جان مایه گذاشتم. دو سال اخیر را به عنوان بهترین دروازه بان جهان پشت سر گذاشته ام. به افتخاراتی همچون بهترین گلر جام جهانی، سه بار بهترین گلر آسیا، بهترین دروازه بان جام بین قاره ای، بهترین گلر کاپ های بلاروس، ترکیه، اوراسیا  که طبیعتا رسیدن به عنوان بهترین در جام جهانی آرزوی هر فوتبالیستی که خداراشکر من توانستم به آن برسم. 

بهترین گل جام جهانی را من زدم!

من اصولا جز دروازه بانانی هستم که علاقه بسیاری به گلزنی دارند و فکر می کنم آمار من در دنیا رکوردی هم ثبت کرده باشد. پیش از این در 97 بازی ملی توانستم 23 گل بزنم و شاید جالب باشد که بگویم بهترین گل جام جهانی اخیر را هم من به ثمر رساندم. اولین گل این مسابقات را من وارد دروازه مکزیک کردم که بهترین گل بازی ها شناخته شد. 

همه عناوین را گرفته ام فقط قهرمانی جام جهانی را می خواهم

خیلی ها از من می پرسند با توجه به افتخاراتی که به لطف خدا به دست آوردم انگیزه کافی برای حضور در بازی های مختلف دارم یا خیر؟ اما من می گویم تا هر زمانی لیاقت پوشیدن پیراهن تیم ملی را داشته باشم با افتخار آن را به تن می کنم و با تمام وجود میدان می روم. برای امتیازات هر بازی و قهرمانی در هر جامی انگیزه دارم. هر چند که علاوه بر عناوین مهم بین المللی که انفرادی به دست آوردم هنوز یک عنوان تیمی را کم دارم و آن هم قهرمانی جام جهانی است که امیدوارم در دوره بعدی اتفاق بیفتد. این جز خصوصیات بازی من است که هر آنچه داشته باشم برای باشگاه و تیم ملی می گذارم.

هم وطنم آمده بود که فقط من را بزند!

فوتبال ساحلی رشته ای پرآسیب و سنگین است و به خصوص اینکه سبک بازی من هم درگیرانه است . همین موضوع باعث شده تا زیاد آسیب ببینم. اوصولا پیش از هر دیداری به این فکر نمی کنم که چه برایم پیش می آید و به همین خاطر با تمام توان و بدون در نظر گرفتن چیزی به میدان می روم. متاسفانه آسیبی که در این جام برایم پیش آمد از هر نظر متفاوت ترین مصدومیت من بود چرا که بازیکن حریف به عنوان یک هموطن نمی دانم چه از من دیده بودم که آمده بود من را بزند! او اصلا کاری به توپ نداشت و صورت من را هدف گرفته بود. 

دستم رباط ندارد اما صورتم 38 بخیه دارد!

نکته جالبی می توانم برای تان از مصدومیت هایم بگویم که قطعا تعجب برانگیز است. مدت هاست من با دستی که رباط پاره دارد در بازی ها حضور پیدا می کنم! در جام جهانی برزیل آرنجم از مفصل تاخورد و پس از آن رباط دست چپم به طور کامل پاره شد. علاوه بر این موضوع رباط کتفم نیز کشیده گی دارد و 38 بخیه نیز بر صورتم خورده است! به غیر از مصدومیت های ریز و درشت این ها مهمترین مصدومیت هایی است که در حال حاضر هم با آنها درگیر هستم. 

فوتبال ساحلی ما را از زندگی انداخت

من و بچه های هم نسل من همه چیزشان را پای فوتبال ساحلی گذاشتند. من از زندگی ام افتادم تا بتوانم به فوتبال ساحلی بپردازم و همه توانم را برای این ورزش گذاشتم اما متاسفانه آن طور که باید، هیچگاه حمایت نشدیم. حمایت ها از نسل طلایی فوتبال ساحلی اصلا به اندازه افتخاراتی که آنها آفریدند نبود و متاسفانه شاید بهتر باشد که بگویم زندگی مان را پای این ورزش گذاشتیم اما خیلی ها آن را ندیدند. 

روزهای بازنشستگی را باید با مصدومیت های مان سپری کنیم

لطف مردم و خبرنگاران و رسانه ای ها که معرف فوتبال ساحلی بودند همیشه دلگرمی ما بوده و خواهد بود و تنها به همین امید در بازی ها حضور پیدا می کنیم. شاید خیلی ها تصور کنند از نظر مالی بسیار منتفع شدیم اما واقعیت چیز دیگری است و با توجه انرژی و زمانی که برای این ورزش گذاشتیم و مصدومیت های شدید و ماندگاری که نصیب مان شد اصلا نکته مالی مهمی برای هیچ یک از ما نداشت. ما همه فرصت ها را به خاطر این ورزش از دست دادیم و قطعا در دوران بازنشستگی مان نیز باید از مصدومیت هایی که داریم رنج ببریم. 

جوان ها بیایند و راه نسل طلایی را ادامه دهند

من اکنون 34 ساله هستم اما فوتبال ساحلی به سن و سال کاری ندارد و دقت کنید می بینید مثلا در فوتبال پرتغال بهترین بازیکنان این تیم در سن 40 سالگی به سر می برند. خداراشکر در دوره ای در این رشته به بازی پرداختیم که توانستیم نسل طلایی فوتبال ساحلی را تشکیل دهیم. بازیکنان مانند حسن عبداللهی، فرید بلوک باشی، مسلم مسیگر، محمد احمزاده و ... نفراتی بودند که توانستند با عملکرد خود نام فوتبال ساحلی ایران را در دنیا مطرح کردند. البته ذکر این نکته هم ضروری به نظر می رسد که هرچند سن و سال در این ورزش مهم نیست اما باید نسل جدیدی تربیت کرد تا بتوانند به افتخارات نسل طلایی این رشته ادامه دهند. 

پایم به جام باشگاه های اروپا باز می شود

قوانین جذب بازیکن در فوتبال ساحلی با فوتبال تفاوت بسیاری دارد. در فوتبال ساحلی هر تیمی می تواند در کاپ های مختلف با هر بازیکنی که بخواهد قرارداد ببندد. به طور مثال من عضو تیم شهریار ساری هستم اما با هماهنگی باشگاه به همراه محمد احمدزاده در این مسابقات بین المللی با تیم لوکوموتیو به میدان رفتیم. در ماه های پیش رو نیز با مذاکراتی که داشتم به احتمال قوی در یک کاپ در برزیل حضور پیدا می کنم و البته در جام باشگاه های اروپا نیز به میدان می روم. بهرحال اگر ارتباط بازیکنان ساحلی خوب باشد می توانند در بازی های مختلفی به میدان بروند. 

آمده بودیم که تفاوت ها را نشان دهیم

به مسابقات یزد آمده بودیم تا تفاوت ها را نشان دهیم. تیم لوکوموتیو با شرایطی حرفه ای در این بازی ها حضور یافت و توانست به عنوان قهرمانی برسد و فکر می کنم با نوع بازی خود تفاوت ها را در نوع بازی نشان داد و البته شرایط هم کاملا علیه این تیم بود اما در نهایت با قهرمانی ما به پایان رسید.

(عکس ها: محمدرضا جعفری)