نقد و بررسی A Quiet Place؛ سکوت هرگز چنین وحشتناک به نظر نرسیده بود

اگر تابه‌حال دیدن یک فیلم باعث شده باشد که در ذهنم به آهستگی روی فرش نازکی از تله راه بروم و با اضطراب در سکوت جیغ‌وداد کنم، قطعاً فیلم ترسناک علمی تخیلی و وحشیانه «یک مکان ساکت» باعث‌وبانی آن بوده است. فیلم‌نامه این اثر شگفت‌انگیز به قلم استادان مسلم ژانر وحشت اسکات بک Scott Beck و برایان وودز Bryan Woods نوشته شده و جان کرازینسکی John Krasinski آن را کارگردانی کرده است. کرازینسکی علاوه بر همکاری در نوشتن فیلم‌نامه، در کنار امیلی بلانت Emily Blunt در فیلمش بازی کرده است. داستان فیلم در سبک پسارستاخیزی و در یک زمین برهوت اتفاق می‌افتد. این فیلم یک فیلم بزرگ سالانه است و دنیایی را ترسیم کرده که معصومیت، کودکی و شادی از آن رخت بربسته است.
در «یک مکان ساکت»، فجایع زیست‌بومی و هجوم موجودات غول‌پیکر را می‌بینیم که برای تصاحب منطقه آمده‌‌اند و مردم ساکن در آن ناحیه غرق در ترس شدند. نکته جالب این است که این موجودات نابینا هستند اما از قدرت شنوایی فوق‌العاده‌ای برخوردارند. پس تا زمانی که این مردم بتوانند ساکت باشند، مشکلی آن‌ها را تهدید نمی‌کند؛ اما وجود کوچک‌ترین صدایی آن‌ها را بیرون می‌آورد و با موجودات وحشتناکی که با «بیگانه» Alien ریدلی اسکات و تی‌رکس در «پارک ژوراسیک» اثر استیون اسپیلبرگ ترکیب شدند روبرو می‌شویم.کرازینسکی و بلانت در نقش یک زوج به نام‌های لی و اِوِلین بازی می‌کنند که در حومه شهر با سه فرزندشان زندگی می‌کنند و به‌طور منظم برای تأمین منابع زندگی به شهر می‌روند.
مارکوس (نوآ جوپ Noah Jupe) پسر این خانواده و رگان (میلیسن سیموندز Millicent Simmonds) دختر خانواده نسبت به دستورالعمل‌های جدید برای بی‌صدا بودن به‌اندازه کافی تعلیم‌دیده‌اند چراکه رگان دچار ناشنوایی است و تمام خانواده برای ارتباط باهم مدت‌هاست که از زبان اشاره استفاده می‌کنند. به دلیل معلولیت رگان، این خانواده توانایی روبرو شدن با این موقعیت را دارد. همان‌طور که داستان به‌پیش می‌رود، چالش جدیدی پدیدار می‌شود. اِوِلین  باردار است و آن‌ها باید به دنبال راهی برای عایق ضد صدا بدون امکانات مدرن برای زایمان او باشند تا صدایی تولید نشود. دنیایی از وحشت در راه است.
«یک مکان ساکت» به شما اجازه می‌دهد به عجیب‌ترین مسائل فکر کنید: آیا می‌توان در چنین موقعیت بغرنجی در امان بود و به‌راحتی زندگی کرد؟ اگر بتوانید خود را ازنظر ذهنی آماده کنید یا نسل‌های بعدی آماده چنین موقعیتی باشند، می‌توان بدون صدا زندگی کرد؟ آیا می‌توان ترس را در خود نهادینه کرد و عادت‌ها را به‌ روشی طبیعی تغییر داد تا از شکار شدن در امان بود؟خانواده لی و اِوِلین این عادت را شکل داده‌اند که پیش از صرف غذا، دستان یکدیگر را بگیرند. شاید این رفتار برای ادای شکرگزاری از گذشته در بین آن‌ها رواج داشته و یا شاید آن‌ها به‌تازگی این عادت را به وجود آورده‌اند. در حقیقت، موقعیت‌های خاصی وجود دارند که آن‌ها می‌توانند صدای اندکی داشته باشند؛ اما نکته اصلی این است که یک صدای ناگهانی آن‌ها را به‌شدت سراسیمه و وحشت‌زده می‌کند تا بدانند چه اتفاقی افتاده است. این فیلم نشان می‌دهد که خودکشی با فریاد زدن یک امکان تعدیل‌پذیر است.
سادگی و قدرت این فیلم، این احساس را به وجود می‌آورد که «یک مکان ساکت» می‌توانست چند دهه قبل در دوران کلاسیک «جنگ برای سیاره میمون‌ها» Planet of the Apes یا «مرد امگا» The Omega Man ساخته شود. «یک مکان ساکت» یک فیلم عالی در ژانر وحشت است که به اصول ابتدایی بازگشته و زیاد به شکل ظاهری این موجودات وابسته نیست. کرازینسکی با ذکاوت خود این مسئله را با نگاهی اجمالی به آن‌ها در ابتدای فیلم به تصویر کشیده است؛ اما کمی بعد، بدون نشان دادن شکل ظاهری دقیقی از آن‌ها، نمای سورئالی بسیار بسته از چهره مخوف این هیولاها را می‌بینیم. یک گوش شیطانی با حفره‌ مواج بسیار حساس که وحشت اصلی در داستان را شکل داده است.
این مقاله برگرفته از نوشته پیتر برادشاو Peter Bradshaw در سایت گاردین The Guardian است.نظر سایر منتقدان درباره این فیلم چیست؟
آن هورنادی Ann Hornaday ؛ واشنگتن پست Washington Post
به عنوان بزرگداشت داستان‌گویی تصویری در سینمای صامت، «یک مکان ساکت» بدون به زبان آوردن کلمه‌ای، با صدای بلند سخن می‌گوید.
جاستین چانگ Justin Chang ؛ لس‌آنجلس تایمز Los Angeles Times
از لذت‌های این داستان، لذت دیدن مردم در حال فکر کردن است که در یک موقعیت سخت، سریع اما از روی قاعده تصمیم می‌گیرند. تا آخرین دقایق فیلم، جایی که تصویر متفاوتی در یک وان خونی می‌بینیم، این فیلم به ذکاوت درونش مثل یک طلسم محافظ وصل است. این باعث می‌شود که تماشاچی کاملا در حالت هوشیاری به سر ببرد.
چاک ویلسون Chuck Wilson؛ ویلج وویس Village Voice
«یک مکان ساکت» پر از اتفاقات هنرمندانه و شگفت‌آور است، اما چند ساعت پس از تماشای فیلم، چیزی که از صحنه‌ها و داستان به یاد بیننده می‌آید این است که شخصیت‌های این خانواده (هم بچه‌ها و هم بزرگسالان) چگونه سعی در حفظ بار مسئولیت خود دارند. آن‌ها باید سعی کنند تا دچار ترس و وحشت نشوند، اما احساس غم و گناه همچون هیولایی است که نمی‌توان در مبارزه با آن‌ها پیروز شد. استفانی زاکرک Stephanie Zacharek ؛ تایم Time
اگر «یک مکان ساکت» یک ایراد داشته باشد، این است که رهایتان نمی‌کند. فضای کمی برای تنفس میان لحظه‌های نفس‌گیر فیلم وجود دارد. کرازینسکی یکی از شاعرانه‌ترین فیلم‌های ترسناک سال‌های اخیر را ساخته است.
جینت کاتسولیس Jeannette Catsoulis ؛ نیویورک تایمز The New York Times
در تصاویر متقاعدکننده فیلم وضعیتی را شاهد هستیم که یک میخ زنگ‌زده به‌اندازه یک بمب منفجرنشده مرگبار به نظر می‌رسد. ساکنان انگشت‌شمار داستان هم مثل تماشاچیان فیلم ممکن است از شدت استرس سکته کنند. در یک کلام، اینجا با یک فیلم عالی در ژانر وحشت روبرو هستیم.
فیونولا هالیگان Fionnuala Halligan ؛ اسکرین اینترنشنال Screen International
«یک مکان ساکت» نمونه کمیابی از وجود یک موجود خیالی است و در ساخت آن به خوبی از جلوه‌های ویژه استفاده شده که تأثیرش بر صفحه نمایش را وسعت بخشیده است. در این فیلم به خوبی از صدا استفاده شده و در کنار آن کمبود صدا در نقشی مهیج، باعث شده تا فیلم کرازینسکی به یک تجربه حس‌گرای شگفت‌انگیز تبدیل شود.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.