به گزارش ایسنا، سردار شهید محمدناصر اشتری در ادامه مطلب بالا که ذکر خاطره‌ای از عملیات محرم در دوران دفاع مقدس است، نوشته: در عملیات محرم، شب می‌خواستیم جهت انجام عملیات حرکت کنیم، باید نیروها دیده نمی‌شدند و از طرفی هم شب مهتابی بود. در زمان حرکت ابر آسمان را فرا گرفته و باران شروع به باریدن کرده بود، به قول یکی از رزمندگان این نم‌نم باران گویی غسل شهادت رزمندگان اسلام بود، در زیر نم‌نم باران و سایه ابر حرکت کردیم.
دشمن به خاطر شرایط جوی که حمله‌ای صورت نخواهد گرفت غافلگیر شده بود نیروهای ایرانی به حرکت خود ادامه دادند و به محلی رسیدند که می‌بایست روشن بود تا سنگرهای دشمن دیده شود، رسیدند. در این موقع به‌طور معجزه‌آسایی ابرها کنار رفت و مهتاب از پشت ابرها نمایان شد. این لحظه فرصت مناسبی برای نیروهای ایرانی بود تا بتوانند سنگرهای دشمن بعثی را مشاهده و اقدام به نابودی آن‌ها کنند.
در مرحله دوم عملیات رمضان موقعیتی پیش آمد که می‌بایست تغییر موضع می‌دادیم از طرفی سنگری هم وجود نداشت و تانک‌های دشمن ما را کاملاً در دید خود داشت. حیران مانده بودیم که چگونه تغییر موضع بدهیم. در این حین یکی از رزمندگان گفت: من حاضرم به تنهایی در مقابل تانک‌های دشمن مانور داده و آن‌ها را مشغول کنم و شما از منطقه خارج شوید.
ابتدا با این نظر مخالفت کردیم اما ناگهان دیدیم که این برادر دلیر با حالت زیگزاگ به طرف دشمن در حرکت است و در حال تیراندازی به‌سوی تانک‌ها است. تانک‌ها به روی او آتش گشودند بعد از مدتی شاهد تکه‌تکه شدن بدن آن رزمنده بودیم که جان خود را نثار کرد تا دیگر همرزمانش نجات پیدا کنند.
به گزارش ایسنا، عملیات محرم از نوع عملیات‌های محدود دفاع مقدس است که آبان سال 61 در منطقه عمومی موسیان بر روی ارتفاعات جبال حمرین آغاز شد.
ویژگی‌های مهم این عملیات دستاوردهای آن بود که منجر به آزادسازی 700 کیلومترمربع از خاک ایران و 300 کیلومتر از خاک عراق شد و باعث شکستن جو حاصل از عدم پیروزی عملیات رمضان شد. همچنین با پیدایش دورنمای شهر العماره عراق از روی بلندی‌های جبال حمرین در این عملیات باعث شد استراتژی جدید برای عملیات گسترده در منطقه جنوب که هدفش تعیین سرنوشت جنگ بود حاصل گردد.
از دیگر ویژگی‌های این عملیات، استفاده دشمن از گازهای شیمیایی در منطقه عملیاتی بود که باعث شد مسؤولان جنگ به طور جدی برای مقابله با این سلاح در عملیات‌های بعدی تدابیر لازم را اتحاذ کنند.
