خداشناسی

جنس ما خدا؟! ما می دانیم خدا هست یعنی وجود دارد. از طرف دیگر می دانیم خودمان هم هستیم یعنی وجود داریم

مهمترین و اساسی ترین و بهترین چیز برای هر مسلمان ایمان او است که براساس همین ایمان سایر اعمال او مورد قبول واقع می شود

سؤال: زیبایی در خدا و ملاقات با او چه مفهومی دارد؟ در بحث خداشناسی مسلم شده که خداوند جسم نیست و دیده نمی شود و به کار بردن هر گونه کلماتی که بوی جسمیت و عوارض جسم بدهد درباره خدا صحیح نیست با این حال در روایات اسلامی چنین آمده است که: " خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد" از مفاد این جمله چنین استفاده می شود که خداوند به وسیله چشم دید ...

وَفِی الْأَرْضِ آیَاتٌ لِّلْمُوقِنِینَ وَفِی أَنفُسِکُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ (1) «و در زمین نشانه هایی برای جویندگان حقیقت است و در وجود خود شما (نیز نشانه هایی است)آیا نمی بینید؟ پیشگفتار   یکی از راه های همگان و عمومی «خدا شناسی» توجه و اندیشه در نشانه های کوچک و بزرگ و گوناگون و فراوان خداوند در جهان طبیعت است

چیستی خداوند   هستی مطلق   نکته: حقیقت حق تعالی، جز هستی نیست و هستی او را سقوط و پستی نیست

راه شناخت خداوند شناخت خود؛ گام اول   توصیه: اول معرفت این است که جمله آفرینش را بر کنار و عاجز و اسیر بیند و نسبت خویش از جمله قطع کند و بشناسد که خداوند یکی است

1- عدم احاطه‌ی عقل به کنه ذات خداوند از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که درباره‌ی خداوند متعال می‌فرماید: «لاتقف العقول علی کنه عظمته، و لاتدرک الأوهام حقیقة ماهیته، و لاتتصوّر الأنفس معانی کیفیّته» (1)؛ «عقل‌ها را به کنه عظمتش راهی نیست، و وهم‌ها حقیقت هستیش را نمی‌یابند، و جان‌ها در ...

از آنجا که دانشمندان علم اخلاق، هدف نهایی این علم را تهذیب نفس و خوشبختی و سعادت انسان می دانند و رسیدن به این هدف امکان ندارد جز از را ه خودشناسی، از این رو، توجه شما را به اهمّیت این موضوع از دیدگاه اسلام جلب می‎کنیم

چکیده: منشا کثرت موجود در عالم، یک صورت واحد نیست; بلکه امر بی صورت است . تفاوت خداشناسی مولوی با بقیه نیز در همین است . تفکر در ذات خدا حیرت آور است; زیرا آنجا مقام بی رنگی و عدم یقین است . نسبت امر بی صورت با همه صور یکسان است; پس باید پلورالیسم را بپذیریم .

چندیست که نام عرفان های کاذب را زیاد می شنویم. البته وجه تسمیه این نوع عرفان ها به علت کناره گیری آنها از خدا و دوری از خدامحوریست واینکه خاستگاه آن شریعتی الهی و منبعی بی عیب و نقص نیست.به همین علت امکان خطا را در آن باید به شدت جدی دانست.در این مقاله سعی داریم چرایی سراب بودن این عرفان ها را مورد بازبینی و بازخوانی قرار دهیم: