بینامتنی،[1] یکی از رویکردهای نقد ادبی معاصر است که روابط بین متون را مورد بررسی قرار می دهد (ر.ک: مفتاح، 2005: 121) براساس این نظریه هیچ مؤلفی خالق اثر خویش نیست، بلکه اثرش باز خوانشی از آثار پیشینیان یا معاصرانش است (مختاری و ابراهیمی، 1392: 4؛ نیز ر