عباس عبدی

عباس عبدی ، فعال سیاسی اصلاح طلب اظهارات قاضی زاده کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری برای نقش داشتن در توزیع اعلامیه‌ها را زیر سوال برد.

عباس عبدی فعال سیاسی اصلاح طلب در واکنش به اظهارات علیرضا زاکانی در رابطه با بنزین توییتی منتشر کرد.

هسته سخت اصلاحات تلاش دارد تا راهبردهای رادیکال خود را در ستاد پزشکیان هژمون سازند.

به نظرم کسانی که در تردید هستند، می‌توانند در این فاصله زمانی که نصف آن گذشته است، به تصمیم برسند و اگر تصمیم را براساس عقل و درایت سیاسی و نه لزوما کینه و نفرت بگیرند، هر تصمیمی گرفتند باید به آن احترام گذاشت. این شرطی که در مورد کینه و نفرت نوشتم را توضیح می‌دهم.

عباس عبدی گفت: ولی از سوی دیگر تقریبا مطمئن شده‌اند که با روند موجود و احتمال رسیدن به مشارکت 55 درصد و بیشتر هیچ شانسی در برابر پزشکیان ندارند در نتیجه تحت فشار برای کناره گیری و تقسیم قدرت هستند. جالب است که ساختار سیاسی نیز خواهان افزایش مشارکت است و این به معنای پیروزی پزشکیان است.

عباس عبدی گفت: «بهترین حالت مدیریت از سوی یک رئیس‌جمهور استفاده از نظرات کارشناسی است و پزشکیان صادقانه گفت که من متخصص اقتصاد نیستم. پزشکیان بارها بر این مسئله تاکید کرده است که باید از کارشناسان استفاده کرد. چه کسی گفته کار رئیس‌جمهور ارائه برنامه اقتصادی است؟ رئیس‌جمهور وظیفه کلان‌تری دارد.»

عباس عبدی نوشت: به نظر من ساختار انتخاباتی این دوره ناشی از خطای محاسباتی نیست. گرچه تصمیم محافظه‌کارانه‌ای است ولی نمی‌تواند ناشی از خطا باشد. خطا به این معنی که گمان کنند، اصلاح‌طلبان و مردم می‌آیند. ولی نامزد دیگری رای آورد. به نظرم بروز چنین خطایی دور از ذهن است. این یک انتخاب آگاهانه برای ساختار است.

عباس عبدی نوشت: تجربه سه سال گذشته نشان داد که این سیاست از سه جهت شکست کامل خورده است؛ اول از این جهت که مردم پای صندوق نیامدند. کاهش مشارکت برای حکومت برآمده از انقلاب که شاهد انتخابات‌هایی در حد و اندازه 1376، 1380، 1384، 1388، 1392 و 1396 بوده هزینه و خسران بسیار بزرگی است که آثار آن در همه حوزه‌ها و قدرت ملی بازتاب پیدا می‌کند.

از جمع حامیان انتخاباتی نامزد اصلاحات و سابقه شخص وی؛ صداهای امیدبخشی برای آینده گرانی و اوضاع اقتصادی مردم به گوش نمی‌رسد.

عباس عبدی، تحلیلگر مسائل سیاسی: در مجموع، معمولا اصولگرایان به وحدت نمی‌رسند. چون به قدری اختلاف منافع و قدرت‌طلبی در آنها زیاد است، که کمتر احتمالی وجود دارد که بتوانند به یک تفاهم و سازش برسند