ماهان شبکه ایرانیان
خواندنی ها برچسب :

فرهنگ-عامه

یک اسطوره‌شناس درباره جایگاه فعلی فرهنگ عمومی در سطح جامعه‌ی ایران معتقد است: امر فرهنگی نزد عامه‌ی مردم به شکل خود به خود مؤثرین و فعال‌ترین است اما نزد خواص جامعه، بخش دولتی یا قشر روشنفکر که متاسفانه قریب به اتفاق هم غرب‌زده هستیم، کم فعال است و به امر نوستالژیک لوکس تبدیل شده است که همه می‌گوییم چه خوب بود اگر کماکان مؤثر بود، اما حیف که نیست
مرسوم بوده که گیلانی‌ها غذا را در سکوت و با دست می‌خوردند و از قاشق چوبی فقط برای برداشتن خورش و ماست استفاده می‌کردند. البته هنوز هم در بسیاری از مناطق گیلان و رستوران‌های سنتی مردم ترجیح می‌دهند غذا را همچنان با دست بخورند.
یکی از سرگرمی‌های مردان قشقایی در زمان بی‌کاری، شکار پرندگان و جانوران بوده است. آنها به جز شکار بازی‌های محلی بسیاری هم انجام می‌دادند. این بازی‌ها با آن‌که کمتر انجام می‌شود اما همچنان کم و بیش طرفدار دارد.
یک اسطوره‌پژوه معتقد است، رنگ‌های پرچم ایران با درایت بسیاری و بنا بر پایه کارکردهای سه گانه و سه طبقه اصلی شهریاران، جنگاوران و پیشه‌وران انتخاب شده است. شعار کورش نیز که می‌گوید من از سه چیز دروغ، دشمن و خشکسالی برای ملت خود بیم گاه هستم، به این سه مورد اشاره می‌کند.
تهران، با تاریخ قاجار برای بسیاری از مردم شناخته شده است. پوشاک آن دوره را لباس محلی‌اش و زبان مردمش را فارسی می‌دانیم و درباره خوراک بومی و سوغاتی تهران هم حداقل اطاعات را داریم. اما بر اساس اطلاعات موجود در برخی منابع، تهران، از زمانی که یک روستای کوچک بوده، ساکنان فرهیخته‌ای داشته، شهری که یک روز در سال ( 14 مهر ماه) را به نامش کرده‌اند.
بِنه (نوعی بادام کوهی) را بین دو سنگ می‌ساید، با آنکه دستانش پر از چروک است اما همچنان پر توان و بی وقفه می‌سایید. یک کلمه هم نمی‌تواند فارسی صحبت کند. لب‌هایش به سمت دندان‌های نداشته‌اش جمع شده‌اند و کمی از موهای حنا بسته‌اش از زیر شالی که حاشیه سوزن دوزی دارد، بیرون زده است.
‌مدت‌ها است که انتخاب اسم برای بسیاری از خانواده‌ها چالش بر انگیز شده است. برخی تاکید دارند اسمی که برای فرزندانشان انتخاب می‌کنند حتما ایرانی باشد و برخی دیگر هم با ترکیب یک اسم عربی و یک اسم فارسی سعی می‌کنند، وظیفه فرهنگی‌شان در این زمینه را به خوبی انجام دهند.
«علامت» مظهری برای عزاداری محرم‌ها و سینه‌زنی بود و بدون آن نمی‌توانست دسته باشد. سینه زن باید پشت علم سینه می‌زد تا نشان‌دهنده دسته عزاداری باشد.
بسیاری از مردم درباره تابوت‌گردانی در دسته‌های عزا اطلاع درست و روشنی ندارند و این عمل را یک رسم قدیمی و بازمانده از گذشتگان می‌دانند. اما واقعا تابوت‌گردانی از چه زمانی در ایران مرسوم شد؟
سال‌هاست که مسوولان عنوان «مقابله با تهاجم فرهنگی» را به زبان می‌آورند اما به اعتقاد بسیاری، این جمله در حد شعار باقی مانده است و هنوز هم راهی برای جلوگیری از تهاجم فرهنگی پیدا نکرده‌اند.
پیشخوان