ملک

هر زمین و سرزمینی از حیث ملکیت، یا شخصی یا ملی و یا مکتبی است; زیرا آن زمین یا ملک شخص خاص است و در محدوده آن شخص قابل بهره برداری است; یا ملک ملت و حکومت است، مانند زمین هایی که با جهاد اسلامی و قهر و غلبه به دست آمده است; این گونه زمین ها که با عنوان «اراضی مفتوح عنوة » از آن یاد می شود، از آن مردم یک عصر نیست بلکه تا روز قیامت مال امت اسلامی اس ...

مولا علی(ع) گوید: هر کس به من سخنی آموخت، مرا بنده خود گردانید. روز 30 فروردین ماه سال 1379 این کمترین افتخار داشت تا در نکوداشت استاد خود دکتر عبدالحسین نوائی در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی سخن گوید

در میان قرون اسلامی قرن یازدهم هجری درخشندگی خاصی دارد. عالمان بزرگی چون میرداماد, شیخ بهایی, میرفندرسکی, صدرالمتالهین, محمدتقی مجلسی, فیض کاشانی, محقق سبزواری, محمدباقر مجلسی, محقق خوانساری و سیاست مدارانی چون شاه عباس اول, خلیفه سلطان, شیخ علی خان زنگنه, و

این رساله از آنِ پدر شیخ بهایی، حسین بن عبدالصمد حارثی هَمْدانی (918 984ه) است. عنوان رساله در کتب فهارس، مختلف بوده و ظاهراً موءلف به نام خاصی تصریح نکرده است. نسخه نویسان با توجه به مسئله فقهی مطرح در کتاب، بر آن نام نهاده اند. عنوانی که ذکر کرده ایم، بیشتر از همه در کتب فهارس آمده است.

حجاب معاصرت، اخلاص ، پرهیز از خودنمایی، گستره کار وسعه وجودی، ازجمله عوامل ناشناخته ماندن شخصیت های بزرگ و نقش آفرین درتاریخ و سرنوشت ملتهاست.

پادشاه کنونی عربستان سعودی «فهد بن عبدالعزیز» است، فهد پس از مرگ برادرش ملک خالد، در سال 1982 سلطنت عربستان سعودی را به دست گرفت فهد از طرف مادرش «حصه » به خاندان «سدیری » منسوب است، خاندان سدیری » شاخه ای از قبیله «بدارین » هستند که از زمانهای قدیم در «وادی الدواسر» سکونت دارند و از اول قیام دولت سعودی از شدیدترین یاران آل سعود بودند.

این اسم در قرآن یک بار و به عنوان وصف خدا وارد شده است، چنان که می فرماید:

ما چه بدانیم و بخواهیم و چه ندانیم و نخواهیم، جهان، محضر خداست . اگر این را بدانیم و به آن مؤمن باشیم و اگر خدا را حاضر و ناظر بدانیم و در عین حال او را از داشتن جا و مکان، منزه بدانیم و خانه دل را از غیر خدا پاک سازیم، به کمالات نفسانی می رسیم و محیط زندگی را محل رشد و تکامل خود و دیگران قرار می دهیم .

جد عطاملک جوینی، شمس الدین صاحب دیوان مشهور به موی دراز، مستوفی دیوان سلطان محمد خوارزمشاه بود و در عهد سلطنت جلال الدین مینکبرنی نیز همان منصب را داشت، پدرش در روزگار دولت پادشاهان مغولی، مستوفی ممالک و برادر کهترش شمس الدی صاحب دیوان و اولین وزیر قدرتمند ایلخانان بود.