کتابت-حدیث

پس از رحلت رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله، خلیفۀ اول مردم را جمع کرد و گفت: «شما از پیامبر صلّی اللّه علیه و آله احادیثی نقل می کنید که در آن ها اختلاف دارید و بعد از شما مردم به اختلاف بیش تری مبتلا خواهند شد

شیعیان از همان دوران رسول خدا و پس از ایشان در زمان ائمه معصومین(علیهم السلام) تا غیبت صغری احادیث را می نوشتند

در صدر اسلام خواندن و نوشتن در عرب معمول نبود و به‌ندرت یافت می‌شد و با توجه به تشویق‌های فراوان قرآن و رسول خدا، کم‌کم خواندن و نوشتن رواج گرفت.

 مؤلّف در نوبت قبل، مخالفت مسلمانان با کتابت حدیث را، در بصره، کوفه و مدینه نقد و بررسی کرد و اینک به مکّه و مراکز دیگر می پردازد و ماهیت مخالفت ها را بررسی می کند

در شماره پیشین، «حدیث»، «اثر»، «سنّت» و «خبر» را از نگاه فرهنگ نویسان و عالمان حدیث، بررسی کردیم. اینک، در بررسی چگونگی تدوین حدیث و نشر آن، سخن را با چگونگی کتابت آن در عصر رسول الله(ص)، ادامه می دهیم

در مقاله پیشین، از «کتابت حدیث در عصر پیامبر(ص)» سخن گفتیم و نشان دادیم که سنّت آن بزرگوار، بر لزوم کتابت استوار است

در مقاله پیشین برخی از توجیه ها در منع تدوین را آوردیم و در پرتو اسناد تاریخی به نقد آنها پرداختیم و اینک توجیه های دیگر و نقد آنها.