امام-باقر-(علیه-السلام)

فضایل منحصر به فرد عترت، از عترت یک موقعیت ممتاز در تمام جهان اسلام شکل داده بود. این موقعیت محدود به مدینه و حجاز و موسم حج نمی ‏شد

رحلت پیامبر اسلام (ص)، نقطه عزیمت رویدادهای سیاسی اجتماعی خاصی در تاریخ سیاسی امت اسلامی است. این رویدادها که با سقیفه بنی ساعده آغاز گردیدند، تحولاتی را در زندگی سیاسی اجتماعی مسلمانان نخستین بوجود آوردند

حکومت عباسیان بعد از انقراض دولت بنی امیه و با زیرکی خاصی، برای پیشبرد نهضت و استفاده از شور و احساسات مردم درباره محمد بن حنفیه و فرزندش عبدالله -ابوهاشم- غلو کردند و آنان را امام قرار دادند، تا بتوانند خلافت خود را منتسب به فرزندان حضرت علی (علیه السلام) بنمایند و چنین القاء کنند، که آل علی (علیه السلام) به نفع این خاندان از حکومت دست برداشته و ...

تعامل اهل بیت با عالمان و پیروان گروه های عقیدتی و مذهبی چگونه بوده است ؟ عالمان و اندیشمندان اسلامی، بارها به این پرسش پاسخ داده اند، ولی به نظر می رسد می توان با ورود به زمان و مکانی خاص و تمرکز بر گروهی مشخص، جزئیات دقیق و واقع بینانه تری از این تعامل به دست آورد و با توجه به اسوه بودن اهل بیت، مجموعه رفتارها و گفتارهای آنان با گروه ها را به عن ...

تقیه از جمله عناوین و برنامه‏هایی است که گاه مورد سوء استفاده و بد فهمی قرار می‏گیرد و علت آن هم، جدا ساختن تقیه از معنای واقعی و هدف اصلی آن است. تقیه در حقیقت یک دستورالعمل سیاسی است که نوعی پنهان کاری به شمار می‏آید و اهداف زیر را دنبال می‏کند.

دوران امامت امام محمد باقر (ع ) مصادف با ادامۀ  فشارهای خلفای بنی امیه و حکام آن ها با شیعیان در عراق بود، و توصیۀ  امام به شیعیانش که: «من بلی من شیعتنا ببلاء فصبر کتب الله له اجر الف شهید، کسی از شیعۀ ما به مصیبت گرفتار شود و پایداری نماید، خداوند پاداش هزار شهید را برای او می نویسد»

بعد از دوره پیامبر(ص ) جامعه اسلامی به دلیل بحران جانشینی نتوانست در مسیر اصلی ادامه یابد و رهبری امت اسلامی در میان امویان و عباسیان مصادره گردید و امامان معصوم (ع) که به حق شایسته خلافت بعد از ایشان بودند، از صحنه سیاسی جامعه اسلامی کنار زده شدند

اگر چه مسأله دوران رهبری سیاسی ائمه معصومین(ع)، زیر غباری از شایعات اموی و عباسی پوشیده ماند اما هرگز اهمیت و ضرورت آن نوع رهبری در آثار و احوال امامان شیعه مخفی نبود

با نگاهی هر چند سطحی و گذرا به تاریخ زندگی اجتماعی انسان می توان مشاهده کرد که جوامع انسانی، پیوسته در حال حرکت و دگرگونی بوده و به طور دائم، شاهد تغییر و دگرگونی در خود، اعضا، محیط و