امام-صادق(ع)

مفضل نام یکی از یاران امام صادق (ع) و امام کاظم (ع) است وی در نزد ائمه، علیهم السلام، از جایگاه رفیع و منزلت عظیمی برخوردار بوده و از اصحاب خاص آنان به شمار می رفته است

برای پیام رسانی و تبلیغ دین، مدتی را در شهر بصره گذراند. وقتی به مدینه بازگشت، خدمت امام صادق علیه السلام رسید. حضرت از او پرسید: به بصره رفته بودی؟

کی از اساسی ترین رموز موفقیت، پیروی از انسان های وارسته است;پیروی از افرادی که از عمر کوتاه خویش، بیش ترین بهره ها رابردند و با دور اندیشی خاصی، یک زندگی سراسر موفق و همراه باسعادت برای خود برگزیدند، پیروی از آنان که تحت عنایات پروردگار، به مراتب عالی انسانی راه یافتند و برای تمام عصرهاو نسل ها جاویدان ماندند

اگر سده چهارم هجری را عصر شکوفا شدن استعدادهای بزرگ بنامیم، سخنی به گزاف نگفته ایم. کلینی، ابن قولویه، علی بن ابراهیم قمی، شیخ صدوق و ده ها عالم برجسته دیگر در این قرن می زیستند.

در این نوشتار، به یکی دیگر از این ستارگان حرم اهل بیت علیهم السلام پرداخته می شود.

رهنمودهای اهل بیت علیهم السلام به پیروان خود، بخش بزرگی ازمعارف اسلامی را تشکیل می دهد.

شخصیت امام صادق(ع) به اندازه ای جامع و برجسته است که افزون بر شیعیان، عالمان و عارفان اهل تسنن نیز توجهی ویژه به آن حضرت داشته و برتری علمی و شخصیتی ایشان را ستوده و از آن حکایت ها نقل کرده اند

چهار صد دینار به فقیر بخشید. مرد دینارها را گرفت، تشکر کرد و با خوشحالی رفت. ناگهان امام به خادمش فرمود: «او را باز گردان»

پدرش 26 ساله بود که او زاده شد .12 تا 15 سال بنابر اختلاف از عمر شریفش را درکنار جدش امام سجاد ( علیه السلام ) و نوزده سال را در کنار پدرش امام باقر ( علیه السلام ) گذراند .