بخیل

بخل، رذیله ای اخلاقی است و در مقابل جود و سخاوت قرار دارد. از این عنوان به مناسبت در باب هایی همچون صلاة، زکات و شهادات سخن رفته است. واژه بخل و مشتقات آن جمعاً 12 بار و در 8 آیه قرآن کریم به کار رفته است.

بخل ریشه ی تمام رذایل و بدی هاست. جامع تمام بدی هاست

«ثعلبه انصاری»از اهالی مدینهروزی به پیامبر اکرم(ص) گفت:«ای رسول خدا! از خداوند بخواه که ثروتی به من ببخشد» پیامبر اکرم(ص) فرمود: «ای ثعلبه! برو قناعت کن و به آنچه داری و روزیت شده بساز و خدا را شکر کن، چون بهتر از آنست که مال بسیار داشته باشی که نتوانی شکر آن را به جا آوری».

«ظریفی مرغی بریان در سفره بخیلی دید که سه روز پی در پی بود و نمی خورد. گفت: عمر این مرغ بریان پس از مرگ، درازتر از عمر اوست پیش از مرگ».

بدان که چند طایفه اند که فتوت بر ایشان روا نبود قطعا اگر چه توبه کنند: اول غمّازی است که اصلاً فتوت به غمّاز درست نیست. دوم نمّام را جایز نبود یعنی سخن چین را از جهت آن که شفاعت رسول صلی الله علیه و آله وسلم بر نمّام حرام است.